Chapter 8

http://26.media.tumblr.com/tumblr_lwdia1LVPo1qeeku2o1_500.gif

Ik keek mijn vader vor ongeloof aan.
'Ga je niet mee het kamp binnen?' vroeg ik zacht.
'Kan ik niet schat.' zei mijn vader.
'Waarom niet? Waarom vertel je me niet alles?'
Mijn vader keek me verdrietig en tegelijker tijd streng aan.
'Kan ik niet. Als ik hier op deze plek vertel, zullen we dood zijn. Het is namelijk nergens veilig om er over te praten volgens mij. Helaas weet ik dat niet zeker, daarom neem ik het risico ook maar niet.'
Ik keek mijn vader aan, en ja hoor, daar kwamen de tranen.
Mijn vader omhelste me en fluisterde iets in mijn oor.
'Olive, je bent veilig in dit kamp, dat weet je toch?'
Ik wilde ja zeggen, maar er kwam alleen een enorme snik uit.
Mijn vader fluisterde weer verder.
'Ga dit kamp binnen, ga naar de eerste persoon die je ziet en vertel dat ik je gestuurd heb.'
Hij kwam nog dichterbij mijn oor en fluisterde; 'Jij bent de dochter van de Griekse Godin Artemis. Dat is je moeder.'
Hij ging weer recht op staan en ik keek hem met grote ogen aan.
Ik snapte er helemaal niets van. Ik kon toch niet een dochter zijn van een godin!
'Ga nu maar schat.' zei mijn vader en hij glimlachte.
'Het is niet voor eeuwig toch, het is toch wel mogelijk om je te blijven zien!?' vroeg ik snel maar mijn vader gaf midden in de vraag al antwoord.
'Tuurlijk is het niet voor eeuwig