Book 3 - 18

Ik lette op de weg en zag in mijn spiegel dat bijna iedereen lag te slapen op Harry, Niall en ik na.
"ze zien er best schattig uit als ze slapen." fluisterde Harry.
"jij kan beter ook gaan slapen, dan kan je straks feesten tot je erbij neer valt."
Harry sloot zijn ogen en liet zichzelf in slaap vallen.
Niall was nog wakker.
"heb je nou iets met Harry?" vroeg Niall.
"nee, we..."
Ik stopte met praten.
"we?" herhaalde Niall.
"je moet iets geheim houden." zei ik.
"je weet toch hoe ik ben." zei hij en keek naar buiten.
Xanthe draaide zich om.
Zou ze wakker zijn?
Wat maakt het ook uit?
Ik deed mijn vest los en liet hem één van de bijtwonden zien.
Niall schrok toen hij het zag.
"daarom blijft Harry in mijn beurt. De hele tijd."
"ik dacht dat hij alleen gisteren had gedronken."
"nee, maar het wordt nog veel erger."
Ik keek even naar Harry en toen weer naar de weg.
"ik snap er niets van." zei Niall.
"Conner zei dat mijn bloed een verslaving was, net als zijn eigen drugs. Het was moeilijk voor hem om te stoppen. Dus dat deed hij niet. Één dag ging het te ver en werd ik dit. En als Harry niet uitkijkt moet hij hetzelfde doormaken als Conner." zei ik.
"waarom weiger je dan niet?"
"dat is te gevaarlijk voor iedereen hier."
Niall zag dat ik iets achter hield.
Dat deel zou ik maar niet vertellen.
Dit was nog maar het begin van de problemen.
"maar hoe zit dat met jou en Xanthe?" vroeg ik.
"ik weet niet hoe dat zit. Ze doet anders de laaste tijd. En ze lijkt niet op jou." zei Niall.
Altijd die mensen met hun voorkeur.
"dat kan nog wel veranderen." zei ik en wachte bij een stoplicht.
"zijn we er al?" vroeg Niall.
"stoplicht, ga maar slapen. We maken je wel wakker." zei ik.
Niall sloot zijn ogen en viel ook in slaap.
Fijn.
Zat ik dan met een auto vol met slapende vrienden.
Het licht ging weer op groen en ik reed verder.
Hooplijk was het niet zo ver meer..