# 8

CC begon zich ook in het gesprek te mengen. "maar dat kan toch nooit gezond zijn?" ik haalde mijn schouders op, dit was al jaren mijn eet ritme geweest en ik raakte er aan gewend. "waarom doe je dat?" vroeg Ashley bezorgd. en ik keek hem aan "ik doe dit al mijn hele leven, jullie kijken of ik gestoord ben." zei ik met een klein lachje. Diep van binnen deed het me wel wat, al mijn hele leven keken mensen me aan of ik een freak was. Ik werd jaren lang gepest en degenen die ik wel dichtbij liet, die ik mijn vrienden noemde zuchtten altijd geirriteerd als mijn alarm ging en ik vond het vervelend dat ze zo veel rekening met me moesten houden. ik prikte hard met mijn vork in een stukje komkommer. en keek er even naar voor ik het op at. "hoe lang werken jullie al voor een label?" Simon kwam vrolijk op ons af gesprongen. "euhh.. zo'n twee drie jaar. hoezo?" vroeg Andy die ook bij ons zat. "ik wil weten wie het langste dit doet, op Lillith na natuurlijk." zei Simon met een lachje mijn kant op. " Simon vergelijkt graag mensen" zei ik toen Simon naar de volgende persoon stapte. "Maar Lillith wint hem te vaak." voegde Lilly toe en ik rolde met mijn ogen naar haar.

we waren nog lang in gesprek en ik moest toegeven het was prettig om niet opeens weg te moeten al helemaal toen na een tijdje de afschuwelijke pizza geur weg was.
"Dus jij wint de wedstrijden vaak he?" ik knikte. "Simon word er gek van." zei ik grinnikend en Simon kwam bij ons staan. " Ze wint echt alles! of het nou over muziek gaat of niet!" ik bloosde. "ik win niet alles." zei ik voorzichtig en Simon keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. "welke heb jij niet gewonnen dan?" ik begon wat met mijn vingers te spelen. "je wedstrijd over wie de meeste vrienden had." zei ik terwijl ik mijn schouders op tilde. Simon bleef even stil en knikte "dat klopt." zei hij wat ongemakkelijk en ik glimlachte weer "maar voor de rest ben ik de beste." zei ik terwijl ik een zo arrogant gezicht trok en Simon moest lachen. "zo geweldig ben je nou ook weer niet" zei hij en ik keek hem gemaakt boos aan. "oh nee? neem dat terug jongen man!" riep ik terwijl ik hem aan viel en kietelde waar ik hem maar kon raken. Al snel lag hij lachend op de grond en gilde hij om genade. "sorry sorry! ik neem het terug! je bent de beste!" lachend stopte ik met kietelen en liet ik de jongen weer op adem komen. "dat je dat maar onthoud jonge man." zei ik met een serieus gezicht en ik stond op om mijn spullen op te ruimen.

toen ik terug kwam uit de keuken zag ik Lilly, Simon, Andy, Ashley en CC met elkaar fluisteren. Toen ik binnen kwam werden ze snel stil en ik voelde een kleine steek door mijn hart gaan. Nog meer mensen die mij vreemd vonden. Om de stilte te verbreken Vroeg CC me naar mijn auto. " Hoe lang heb je die al?" ik forceerde een glimlach en hoopte dat ze niet zouden merken dat ik verdrietig was. "sinds mijn zestiende. het is het eerste dat ik met mijn eigen geld heb gekocht, op mijn gitaren na dan." de jongens knikten en Ashley keek me vragend aan "je hebt een gitaar? ik zag er geen op je kamer?" de andere jongens keken Ashley vragend aan en ik hoorde Jinxx die ook mee luisterde fluisteren "wanneer heeft hij haar slaapkamer gezien?" ik negeerde het en wees naar de gang "de gitaren die aan de muur hangen, die zijn van mij." ik werd met grote ogen aangekeken "maar dat zijn er een stuk of dertig! en geen enkele is er goedkoop van!" ik haalde mijn schouders op. De gitaren waren een groot deel van mijn leven maar ik had geen zin om dat vanavond nog uit te leggen. ik keek op toen Jared de woonkamer in kwam, hoewel hij hier ook woonde zag je hem bijna nooit in het huis. Naast hem stond Samantha en ik voelde hoe de kamer kouder werd. "Lilly ga je slapen?" vroeg hij aan het kleine meisje en ze sprong op van de armleuning waar ze op zat. Ze zwaaide naar ons allemaal en liep toen de gang in op weg naar haar kamer. "Lillith, de cd is goedgekeurd dus die gaat nu naar productie." ik knikte. "je nieuwe schema hangt aan je muur." ik knikte weer "en je kunt morgen lekker uitslapen." ik keek jared verbaasd aan. Ik kon me niet herinneren dat ik ooit had kunnen uitslapen. " is er iets mis gegaan?" vroeg ik voorzichtig en Jared keek me verbaasd aan. Meestal stelde ik geen vragen over mijn rooster met uitzondering de eerste keer dat ik 's avonds een uurtje vrij kreeg. "Nee, alles is prima. Je hebt alleen een vrije dag morgen." je had me zo met een veertje omver kunnen duwen zo verbaasd was ik. Een vrije dag? dat was nog erger dan uitslapen! wat moest ik in hemelsnaam doen?! Van binnen was ik compleet in paniek maar ik slaagde er in om te knikken naar Jared die zich daarna omdraaide en de gang door liep om weer in zijn kantoortje te verdwijnen. "Hoi jongens." hoorde ik de irritante stem van Samantha en de jongens begroetten haar vrolijk. ik begroette haar ook zachtjes en angstig en ik kreeg een verbaasde blik van Simon. Ik durfde hem niet direct aan te kijken, bang dat hij door zou krijgen dat het meisje me de stuipen op het lijf jaagde. Er waren zoveel jaren voorbij gegaan maar ik voelde me nog steeds hetzelfde als zij in dezelfde kamer was.