Prologue

In mijn gedachten zag ik het briefje nog op tafel liggen. Verder niks. Helemaal niks. Een leegte vulde me op vanbinnen. Ik voelde hoe ik op de grond zakte en niks meer zag door de waas van tranen die mijn ogen bleven vullen. Ze hadden me verlaten... Waarom? Geen idee. Nouja, op het briefje stond in sierlijke letters geschreven:
Beste Meghan, neem dit niet te persoonlijk, we wilden gewoon vrij zijn. Vrij van de plicht om voor jou te moeten zorgen. Wij hebben besloten dat je nu op de leeftijd bent waar je voor je zelf kan zorgen. Doe geen moeite ons te vinden, ik zal je verzekeren, het lukt niet. Het ga je goed.

Ik balde m'n vuisten en vocht verwoed tegen de tranen die langs mijn wangen een eenzame weg naar beneden vonden.
I thought they loved me, but apparently my whole life was a lie, and now I'm left alone..