Chapter 6
Ik dacht geen seconde meer na.
Ik zette Yue en Mitch neer op een keukenstoel en zei ze streng dat ze daar moesten blijven zitten!
Ze knikte allebei met hun hoofdjes en ik rende de keuken uit.
Ik schrok me dood toen ik de woonkamer in keek. Alle meubels lagen overhoop, en mijn vader lag op de grond met een soort van demoon bovenop hem. Hij probeerde zich te verzetten met een kandelaar.
Ik pakte iets wat het dicht bij me dag, en dat was een leeg flesje cola. Ik keek ernaar, haalde mijn schouders op en gooide het richting het beest. Het raakte het beest precies op zijn hoofd en hij keek boos op. Toen hij mij zag kwam er een verschrikkelijke schreeuw uit de bek van het beest. Het spreidde zijn vleugels en had al geen aandacht meer voor mijn vader. Hij kwam nu recht op mij af. Maar voor het beest bij me was veranderde hij ineens in stof. Toen al het stof op de grond was gevallen zag ik mijn vader voor me staan met een mes in zijn handen. Hij had blijkbaar het beest dood gestoken. Ik wilde iets zeggen, maar ik was er te geschokt door.
Mijn vader viel op zijn knieen en deed zijn mes weg.
'W..Wat w...ass.. d..d..dat?' vroeg ik stotterend.
Mijn vader keek me aan.
'De dingen waarvoor ik je bescherm.'
'Wat? Je bedoelt dat er ... zulke... dingensen... wacht mij aan zitten?'
'Jah.' zei mijn vader met een diepe zucht.
'En dat is al heel je leven zo.'
Het was een tijdje stil.
Ik keek de verwoeste woonkamer door en keek toen naar mijn vader, die nog steeds op zijn knieen zat bij een berg zwart stof.
'Wat moet ik doen om naar dat kamp toe te gaan?'
to be continued...
Er zijn nog geen reacties.