OO8.

Het was nu iets later dan 4uur 's ochtends. Ik wist het uur niet precies want ik had al een tijdje niet meer naar het uur gekeken. We zaten nog steeds allemaal in de zetel en het was een klein momentje stil toen er plots een geluid kwam van een deur die werd opengedaan. Ik hoorde geroezemoes toen plots ook de deur weer dichtviel. Er kwamen 2 jongens bij die ik niet kende en toen ze ons zagen glimlachten ze breed naar ons. 'En wie zijn dit?' vroeg de ene jongen. 'Dit zijn Ileana,Debbie en Jorina.' zei Liam terwijl hij ons een voor een aanwees. 'Oh, leuk. Ik ben Louis en dit is Harry.' zei de jongen die Louis heette terwijl hij naar Harry keek. Ze schoten allebei in de lach uit en je kon duidelijk zien aan hoe ze deden dat ze dronken waren. Liam begon mee te lachen waarop ik Debbie en Jorina ook volgden.

Na eventjes praten me Harry,Liam en Louis was ik toch wel moe aan het worden en kon ik een geeuw niet onderdrukken. 'Ik denk dat we beter gaan.' Zei Jorina die opmerkte dat ik al redelijk moe was. Ik stond meteen op om te gaan maar werd terug op de bank getrokken door Liam. Hij schoof een briefje in mijn broekzak en grijnsde toen eens naar mij. Ik lachte nog vlug eens naar hem en stond toen op. 'Ik denk dat het een goed idee is Jorina.' Ik liep naar haar toe en trok haar uit de zetel. Ze stond ook op en samen gingen we Debbie ook uit de zetel trekken. Toen ook zij zich mee liet trekken uit de zetel liepen we naar de voordeur terwijl de 3jongens ons ook achternaliepen. Debbie ging voor de deur staan en trok hem open we liepen met zijn drieën naar buiten toen Liam me weer terugtrok en me een knuffel gaf. Ik keek me aan en gaf me toen ook een zoen op mijn wang. Ik zag dat hij blosjes op zijn wangen kreeg en moest eventjes lachen. 'Wat is er grappig?' Louis keek ons raar aan en ik wuifde het vlug weg. Ik draaide me weer om naar mijn vriendinnen en ook zij keken me raar aan. Ik wist nie hoe ik moest reageren dus zei ik snel gedag tegen Liam, Louis en Harry. We wouden net de deur uitlopen toen Louis ons tegenhield. 'En hoe gaan jullie teruggeraken naar jullie hotel?' Hij keek ons aan toen ik op een idee kwam. 'We gaan de taxi nemen.' 'Ik wil jullie anders wel terugvoeren, dan weten we meteen waar jullie overnachten.' Debbie en Jorina vonden het voorstel blijkbaar wel goed, maar ik wou toch liever met de taxi. 'Nee, we gaan wel met de taxi. We kunnen ons wel redden alleen.' floepte er uit mijn mond en ik liep vlug weg. Ik hoorde achter me voetstappen en bleef gewoon op hetzelfde tempo doorlopen van toen ik wegliep. Ik schaamde me voor wat ik net gezegd had en dat ik zo ineens wegliep. 'Kun je niet wat vertragen?' Debbie liep rap achter me maar kon me niet bijhouden en Jorina blijkbaar ook niet want anders liep ze allang naast me. Ik liep wat trager waardoor Debbie en Jorina meteen naast me kwamen lopen. 'En waarom moest je nu zo nodig weglopen en met de taxi gaan?' Jorina keek me lichtelijk geïrriteerd aan maar ik ontweek haar blik. 'Je weet dat ik niets aanneem van vreemden.' zei ik. 'Dit zijn geen vreemden, het zijn gewone jongens.' Debbie riep voor het voor heel de straat uit. 'Weet iemand waar we zitten?' Ik keek hen allebei aan en ze knikten allebei dat ze ook niet wisten waar we zaten. 'Dan denk ik dat we maar zullen moeten wandelen want het ziet er niet uit dat er hier ergens taxi's zullen passeren.' zei ik. 'Dat meen je niet. Ik ga niet naar ons hotel wandelen ofzo. En dan gaan we waarschijnlijk ook nog eens verdwalen.' Jorina begon te klagen waardoor een tijdje later ook Debbie nog eens begon te klagen. Ik luisterde allang niet meer naar hun gezaag en probeerde de weg naar ons hotel te volgen. 'Hallo, kunnen we echt niet even uitrusten en een taxi zoeken?' Debbie zwaaide even voor mijn gezicht zodat ik eindelijk eens naar hen zou luisteren. 'Nee, we nemen geen taxi en we gaan gewoon door tot we de weg naar ons hotel vinden.' Ik begon behoorlijk koppig te worden en wou daarom net express geen taxi niet meer nemen. En dus gingen we zo op zoek naar ons hotel...