De ontdekking van een brief.

Lieve mamas,
Het is iets minder dan twee weken, maar ik wilde jullie graag een brief schrijven. Ik heb enveloppes en postzegels meegenomen.
Ik ben nu in Zweden, in de hoofdstad Stockholm. Zweden is echt een prachtig land met heel veel bos. Ik voel me er erg thuis, we zijn even gestopt en hebben met z’n alle gepicknickt. Maar in de stad is het wat minder fijn. Het is enorm chaotisch en druk. Overal lopen mannen en vrouwen alle kanten op. Ik durf niet zo goed alleen naar buiten, ik ben bang dat ik de weg terug niet weet. Want de weg in een hotel vinden is al best wel lastig. Gelukkig hebben we vanochtend met z’n alle ontbeten.
Ik ben erg benieuwd hoe de andere landen eruit zien. Op televisie had ik gezien dat er erg veel mensen arm zijn of ziek. Er is ook iets dat oorlog heet. Dan zijn er twee landen of groepen in een land die ruzie hebben. Ze schieten elkaar dan dood. Het ziet er verschrikkelijk uit! Ook zijn er natuurrampen, enorme golven die hele huizen met zich mee sleept en mensen laat verdrinken. In Amerika heb ik gezien dat er een wind is, die draait heel hard rondjes en neemt ook hele huizen en vrachtwagens mee. Gelukkig zijn wij niet in zulke gebieden, maar ik vind het zo erg voor de mensen die daar wel wonen. Zeker op de plekken waar veel armoede is en geweld. Het is toch hartstikke oneerlijk? Waarom kunnen we die mensen niet helpen? De jongen waar ik mee op reis ben zegt dat er heus wel geholpen word. Maar blijkbaar niet hard genoeg. Ik begrijp zo weinig van deze wereld. En dan heb ik het niet alleen over de drukke en onoverzichtelijke steden en chagrijnige mensen. Maar vooral over hoe de mensen zijn. Het lijkt wel of ze helemaal niks om elkaar geven. Ik begin nu wel te begrijpen waarom je me niet in deze wereld wilde hebben.
In ons huis en ons bos was alles veilig en goed. Zo’n grote tegenstelling met de ‘echte’ wereld. Dat betekend niet dat ik het je vergeef, dat je het me niet verteld heb. Maar ik begrijp het.
Ik ga straks weer verder met mijn studie, volgens de moeder van de jongen waarmee ik ben (ik ga nog steeds zijn naam niet noemen voor het geval jullie heb kennen en me komen halen) heeft gezegd dat in het vervolg van mijn studie, dus het tweede boek, meer uitgelegd staat over mensen. Hoe het komt dat er zo’n verschil is tussen arm en rijk. Ik ben benieuwd.
Zorgen jullie goed voor Rosita? Geef haar alsjeblieft een dikke knuffel van me.
Ik mis jullie.
Liefs, Lieke.