Onverwachte ontmoeting ... 6 ...

*tijdsprong* het is D-day
[Emma pov]
Vol zenuwen sta ik voor de spiegel in mijn kamer. De zoveelste afgedankte outfit vliegt door de ruimte, terwijl ik de volgende al vast heb. Na nog een kwartier voor de spiegel gestaan te hebben en outfits gepast te hebben, vind ik dan toch een mooi simpel zomers jurkje. Ik besluit dat dit perfect is om Bill voor de tweede keer te ontmoeten.
Snel spring ik nog onder de douche en doe ik mijn haar en make – up. Als ik een blik op de klok werp zie ik dat ik me zal moeten haasten om mijn bus niet te missen. Nog snel neem ik mijn tas en ga op weg.
Eens ik in de bus zit, die ik overigens nog maar juist gehaald heb, bekruipt me plots het gevoel van angst. Wat als Bill het niet meende en me gewoon wou pesten? Misschien was hij helemaal niet van plan om naar Hasselt te komen, en durfde hij het me gewoon niet zeggen, omdat hij bang was om me te kwetsen.
Snel schud ik met mijn hoofd om deze nare gedachten weg te krijgen. Ik sta mezelf niet toe om zo te denken, want zo is Bill helemaal niet. Hij is een lieve en zachtaardige jongen, en zou nooit zo iets gemeens doen bij een meisje.
Wanneer de bus stopt schrik ik uit mijn gedachten op en merk ik dat ik er al ben. Trillend op mijn benen loop ik naar het café waar we afgesproken hebben. Ik haal nog eens diep adem en loop naar binnen.
Tot mijn grote opluchting zie ik hem al zitten. Er verschijnt meteen een grote grijns op zijn gezicht als hij ziet wie er binnen gekomen is. Snel loop ik naar hem toe en begroet hem.

“Hey” beantwoord hij mijn groet, terwijl hij me een kus op mijn wang geeft. Ik merk dat ik dat helemaal niet erg vind. Mijn wangen kleuren er zelfs een beetje van.

“Heb je het makkelijk weten te vinden?” vraag ik om een gesprek op gang te komen.

“Euhm, ik heb niet zelf gereden, want dan zou ik er nog lang niet zijn. We hebben een chauffeur in dienst tijdens de tour, en hij heeft me gebracht.” bekend hij me. “Maar wat bracht jullie eigenlijk in Flensburg, als ik vragen mag? En hoe is het je bevallen” vraagt hij me geïnteresseerd.

Eerlijk vertel ik hem dat ik eigenlijk niet mee wou gaan, maar dat ik moest. Ook beken ik dat het hoogtepunt van die week, hem ontmoeten was.