Chapter 27

“Het was heerlijk, Derk, bedankt!” zei Kolbeinn toen hij aanstalten maakte om weg te gaan, Janna zat al een half uur verveeld te kijken dus ging Kolbeinn maar naar huis.
“Tot morgen!” zei Derk. Ik hielp de tafel af te ruimen, Chris, Nic en Siem waren alweer FIFA aan het spelen dus vond ik het wel zo netjes om even te helpen.
“Je hoeft niet te helpen hoor,” zei Derk toen.
“Ach, dan is het sneller klaar toch?”
“Klopt, aardig van je.” Ik glimlachte maar bleef stil. Derk keek even naar me en glimlachte ook.
“Vond je het wel gezellig?” vroeg hij toen.
“Ja hoor, jullie hebben een leuk groepje! Jij ook?”
“Ja, kan wel weer eens. Kom je zondag ook bij onze wedstrijd kijken?”
“Misschien, denk het wel,” zei ik terwijl ik mijn schouders ophaalde.
“We kunnen zondag wel even uit met zijn allen, is inmiddels ook weer een tijdje geleden,” zei Derk. Hij keek me aan, bedoelde hij dat ik ook meeging?
“Met dit groepje,” zei Derk toen hij mijn vragende blik zag.
“Ja, leuk. Is die Janna trouwens altijd zo?”
“Ja, ik kan totaal niet met haar opschieten, maar met Kolbeinn kan ik altijd wel goed…”
“Ze komt zo arrogant over, lijkt me niks voor Kolbeinn,” zei ik terwijl ik Chris hoorde juichen vanaf de bank, ik glimlachte.
“Klopt, ik snap ook niet wat hij met haar moet,” zei Derk, hij zette de laatste borden in de vaatwasser.
“Ach, verliefd hè,” antwoordde ik. Derk keek me weer recht in mijn ogen aan, hoewel ik het niet vervelend vond, voelde het wel vreemd. Hij keek me steeds zo doordringend aan… Derk glimlachte en toen keek ik de andere kant op. Ik werd er een beetje zenuwachtig van.
We liepen naar de anderen toe.
“Ik begon me al af te vragen wat jullie daar uitspookten,” zei Chris lachend. Hij klopte op zijn schoot als teken dat ik daar moest gaan zitten. Ik liep naar hem toe.
“Kom,” zei Chris toen ik voor hem stond, hij pakte me bij mijn heupen en trok me zo op zijn schoot.
“Ik ben veel te zwaar,” zei ik toen lachend.
“Dat merk ik,” zei Chris terwijl hij deed alsof hij me eraf wilde duwen.
“Oh, flauwerd,” zei ik. Chris lachte en schudde zijn hoofd.
“Tuurlijk niet joh.” Ik keek naar de televisie waar zich op dit moment een wedstrijd tussen Barcelona en Real Madrid afspeelde, Siem speelde Real en Nicolai Barcelona.
“Ik heb net gewonnen,” zei Chris trots.
“Goed van je hoor,” antwoordde ik.
“Win je ook eens,” zei Derk toen lachend. Chris keek verontwaardigd. “Ik win altijd!”
“Niet van mij,” antwoordde Derk.
“Dat zullen we zo wel even zien,” zei Chris uitdagend. Ik schudde lachend mijn hoofd.
“Ik ben de beste!” zei Nicolai toen Barcelona scoorde, iedereen begon te lachen.
“Zelfs Janna kan het van jou winnen,” zei Siem toen, hij stond immers toch al 3-1 voor.
“Heeft ze dat vanmiddag gedaan? Jammer dat ik dat gemist heb, maar dat zegt wel heel veel over jouw kwaliteiten Nic,” zei Chris lachend.
“Ik liet haar winnen,” probeerde Nic nog.
“Natuurlijk, dat zou ik ook zeggen,” zei Derk toen.
“Wat sportief van je,” zei ik tegen Nic.
“Dit wilde ik even horen,” zei Nic. Ik lachte.
“Wacht even, Marenne moet ook!” riep Derk.
“Ik kijk wel,” antwoordde ik.
“Nee, ik wil straks een potje tegen jou!” zei Derk.
“Ze maakt je in,” zei Chris toen. Ik begon te lachen en schudde mijn hoofd. De wedstrijd tussen Siem en Nicolai was afgelopen. Ik ging van Chris zijn schoot af zodat hij wat meer bewegingsvrijheid had, ik merkte wel dat de jongens behalve hun handen de rest van hun lichaam ook nodig hadden. Vooral om op te springen bij het juichen, aanstellers. Al snel stond Derk voor, hij begon enthousiast te juichen terwijl Chris zijn gezicht alsmaar serieuzer werd. Ik wierp snel een blik op de klok en zag dat het ook al half 10 was.
“JA!” riep Chris toen hij scoorde. Uit Derk zijn mond volgden een aantal vloekwoorden.
Ook Siem en Nicolai zaten als een bezetene naar het scherm te kijken.
“Shit,” zei Chris toen Derk nogmaals scoorde. De wedstrijd was bijna afgelopen, dus een grote kans voor Chris om te winnen was er niet meer. Derk begon te juichen toen de wedstrijd afgefloten werd.
“Ik ben dus de beste,” zei Derk trots.
“Nou, gefeliciteerd,” zei Chris, je zou bijna zeggen dat hij een echte wedstrijd verloren had.
“Bedankt, Marenne, gaan wij nog?” Derk keek me vragend aan.
“Nee, ik durf nu niet meer tegen jou en eerlijk gezegd ben ik nogal moe,” zei ik.
“Wil je naar huis?” vroeg Chris toen. Ik haalde mijn schouders op.
“Als jij wilt blijven, blijven we nog,” antwoordde ik.
“Nee, we gaan wel dan.”
“Zeker weten? Maak je niet druk om mij,” zei ik.
“Ja, tuurlijk maak ik me wel druk om jou, er komen genoeg andere momenten dat ik Derk kan verslaan,” zei Chris lachend.
“Dat is waar.”
“Mij verslaan lukt je niet, maar ik stelde net ook aan Marenne voor dat we zondagavond wel met zijn allen op stap konden gaan.”
“Ja, goed idee!” zei Chris, Siem en Nicolai stemden ook in.
“Nou, dan gaan we nu,” zei Chris terwijl hij opstond. Ik stond ook op, zei Siem en Nicolai gedag en volgde toen Chris. Derk liep mee om ons uit te laten. Chris en Derk gaven elkaar zo’n jongensachtige knuffel. Ik bedankte Derk waarop hij zijn armen spreidde en me een knuffel gaf. Wow, hij was echt gespierd. Voor mijn gevoel hield hij me iets te lang vast, maar ik zou het me wel verbeelden.
“Ik vond het gezellig,” zei Derk. Chris en ik stemden in en liepen toen de deur uit. Chris pakte mijn hand en zo liepen we naar zijn auto.
“Vond je het echt leuk?” vroeg hij toen.
“Ja, het was gezellig.”
“Oké, mooi. Want ik voelde me een beetje schuldig toen ik de hele tijd met Nicolai had zitten praten…”
“Maakt niet uit, ik heb even leuk gepraat met Derk en Siem.”
“Daar ben ik blij om, je past wel tussen mijn vrienden gelukkig.”
“Ja, maak je niet druk,” zei ik.
“Zoals ik al zei, om jou maak ik me wel druk, als jij het naar je zin hebt ben ik tevreden.”
“Lief van je,” zei ik terwijl ik kort in zijn hand kneep. We stapten in zijn auto. Ik dacht even na over Derk, ik zou het me vast verbeeld hebben dat hij zo naar me keek. Hij was gewoon een leuke jongen waar ik leuk mee kon praten. Anders had Chris toch ook wel wat gezegd? Maar hij had het blijkbaar niet opgemerkt. We kwamen bij mijn huis aan, Chris zette de auto uit en deed mijn deur open, de gentleman. Hij liep nog met me mee naar binnen.
“Ben thuis,” riep ik toen ik naar binnen liep. Ik zag alleen mam in de kamer zitten, de rest lag vast al op bed.
“Hé… Was het leuk?” vroeg ze. Ik knikte, Chris knikte ook.
“Mooi zo, wat hebben jullie gegeten?”
“Lasagne,” antwoordde Chris.
“Lekker. Wat doen jullie? Want ik ga nu ook op bed.” Ik keek Chris aan, hij keek vragend terug.
“We zien wel, ga maar op bed,” antwoordde ik. Mam stond op en gaf me een kus op mijn wang.
“Welterusten,” zei ze.
“Welterusten,” antwoordden Chris en ik tegelijk. Mijn moeder ging naar boven en ik bood Chris nog wat te drinken aan. We gingen op de bank zitten, ik nestelde me tegen hem aan en hij sloeg zijn arm om me heen.
“Niet in slaap vallen hè?” grinnikte Chris.
“Dan moet je tegen me praten, want ik kan mijn ogen bijna niet meer openhouden,” zei ik lachend.
“Ik weet niet wat ik moet zeggen,” zei Chris toen, hij pakte de afstandsbediening en deed de tv aan. Ik voelde mijn ogen dichtvallen, hoe erg ik mijn best ook deed om ze open te houden…