--18--

'Er is iemand in onze tent geweest! Kijk!'
Ik weest op de verschoven luchtbedden en het opengeslagen dagboek.
'Nee! Is dat mijn dagboek?!'
Samira keek geschrokken naar de inhoud van onze tent en raapte snel haar dagboek op .
Ikzelf keek naar buiten, maar ik kon niets verdachts vinden.
'Zullen we even onze spullen checken?' vroeg ik, een tikkeltje onzeker.
'Ehh, ja. Is goed'.
Ze staarde nog steeds naar haar dagboek.
'Sam? Is alles goed? Sam?'
Ik ging zitten en keek haar aan, althans, dat probeerde ik, want ze keek nog steeds naar haar dagboek. Ik gebaarde haar naast mij te zitten. Ik geloof dat ze dat op de een of andere manier wel had gezien, want ze ging naast mij zitten.
'Weetje nog, die ruzie van gisteren?'
'Ja, toen was je heel boos, maar ook verdrietig. Dat vond ik eigenlijk wel zielig'.
'Dat heb ik dus in mijn dagboek geschreven. Dat ik me alleen voelde enzo. Maar dat bijleg gedeelte niet. Maar denk je dat iemand het gelezen heeft?'
Ze keek me bang aan. Haar houding die meestal zekerheid uitstraalde, was geslonken en ze keek onzeker en bang. Een totaal andere Samira die ik kende. Aarzelend antwoordde ik:
'Ik weet het niet, er is niet eens zeker of hier een persoon was, misschien was het wel een hond! Maar ik geef toe, dat is wel een beetje raar. Want we hadden de rits dichtgedaan en een hond of kat kan die niet opendoen. Dus moet het inderdaad wel een mens zijn geweest. Misschien is het de campingeigenaar geweest? Of de politie? Om te checken of wij drugs meehadden ofzo. Denk je ook niet?'
'Nee, want dan hadden ze toestemnming gevraagd, anders schonden ze hun eigen regels. Dat is ook niet zo slim'.
'Dat is waar', zei ik.
Ik wist echt niet wie er in de tent was geweest.
'Misschien ....'
'Karin! Of Tom!'
Ik schudde mijn hoofd.
'Tom zou zoiets nooit doen. Echt niet'.
Samira's gezicht vertrok in een stemming die ik niet thuis kon brengen.
'Karin kan ik me wel iets bij voorstellen, maar Tom? Nee'. Ik schudde nogmaals mijn hoofd en irriteerde er mezelf mee.
Omdat Samira niet reageerde -volgens mij was ze heel diep aan het denken- pakte ik een paar tijdschriften uit Sam's tas en propte oordopjes in mijn oren. Toen begon ik te lezen.