Hoofdstuk 2 || Eline.

Ik zuchtte tevreden toen ik mijn tekening afhad. Mijn uitzicht vanuit mijn slaapkamerraam op Portsmouth was fantastisch. Het keek uit over de zee en de haven en je kon al de mensen zien die binnenvoeren en er weer uitgingen. Ik had ook uitzicht over de hele stad. Ik had de zee nagetekend waarin ik de zon naar beneden zag zakken en tevreden hield ik mijn tekening omhoog. Ik keek op de klok en zag dat het 9 uur was. “Eline?” hoorde ik iemand roepen. Shit. Snel pakte ik mijn tekening en rende ik naar mijn bed toe, waar ik mijn tekening en mijn potloden onder het matras verstopte. Ik deed het matras weer terug, klopte het deken recht en draaide me net op tijd om. Mijn kamermeisje Mary-Elizabeth kwam mijn slaapkamer binnen. “Goedemorgen, Eline!” zei ze en ik glimlachte. Mijn ogen deden niet mee. “Het wordt een spannende dag vandaag, het stichtersfeest begint over een paar uurtjes!” zei ze en ik moest moeite doen om mijn ogen niet te rollen. Heerlijk, al die feestjes. Geweldig. Allemaal georganiseerd door mijn oh zo leuke vader die heel mijn leven al voor me uitgestippeld had. Mijn andere kamermeisje Rose kwam binnen en opende mijn kledingkast. “Laten we uw nieuwe jurk aandoen.” Zei ze en zuchtend deed ik mijn zijdenzachte kamerjas uit. Rose en Mary-Elizabeth hielpen me in mijn korset en ik snakte naar adem toen ze de veters strak aantrokken. Ik hoorde mijn vader de kamer binnenstappen en ik was blij dat ik achter mijn kamerscherm stond. “Goedemorgen, Eline!” hoorde ik hem zeggen. “Goedemorgen, vader.” Zei ik, happend naar adem. “Kijk je al een beetje uit naar het stichtersfeest?” “Ik kan niet wachten.” Zei ik, maar ik kon het sarcasme niet weglaten in mijn stem. Rose merkte het en ze trok de veters van mijn korset nog harder aan. Ik snakte naar adem en ik was bang dat ik niet meer zou kunnen ademhalen de komende dag. “Ik zie je bij het ontbijt.” Zei vader en hij ging de kamer weer uit.