Proloog

Isis White liep het podium op, terwijl ze wanhopig probeerde te verbergen dat ze eigenlijk doodsbang was. Het was niet veilig.
Haar taak was simpel. Namen kiezen van de tributen van de hongerspelen van dit jaar. Simpel als wat, deed ze elk jaar. Niets bijzonders.
Behalve dat dat het wel was. Dit waren geen gewone hongerspelen. Dit waren hongerspelen met kapitoolkinderen.
Het was een idee geweest van president Coin, de leider van district 13. Een tijd geleden had zij het bekend gemaakt, en alles was geregeld. Een paar dagen geleden was het hele plan echter helemaal over hoop gehaald. Tijdens de executie van president Snow schoot Katniss Everdeen Coin plotseling door. Paniek was losgebarsten.
De kapitoolinwoners hadden daarentegen weer hoop. Misschien gingen de hongerspelen wel helemaal niet door. Niet veel later bleek die hoop onterecht. De hongerspelen gingen door. Drieëntwintig kapitoolkinderen zouden omkomen in de komende weken.
Isis keek naar alle bange gezichten voor haar. Ze had dit zo vaak gedaan, in district één. Dit was heel anders. Deze mensen kenden ze. Haar nichtje stond er tussen. De twee zoons van haar vriendin. En zij kon elk moment hun namen oplezen.
Haar hand ging net in de kom met namen toen ze instortte.