Epiloog ~ Beautiful Angel...

James Hook POV

Overal om me heen was duisternis. Pijn. Ik voelde me licht in mijn hoofd. Een harde druk tegen mijn borst. Nog een. Nog een. Het bleef maar doorgaan, het deed vreselijk veel pijn. Maar ik kon weer ademhalen. Ik hoestte een grote lading water mijn longen uit. Mijn longen brandden, mijn keel brandde, alles brandde door de stortvloed zout water die naar buiten kwam. Langzaam en moeizaam opende ik mijn ogen om het zonlicht binnen te laten. Frisse lucht vulde mijn longen toen ik de eerste keer ademhaalde. Wat was er gebeurd? Waar was ik? En wie was die tandloze, oude man die daar zo naar me stond te staren? ‘Oh, hij ademt weer, captain!’ zei hij toen ik overeind ging zitten. Mijn hand zat vast. Had die man me vastgebonden? Ik trok met mijn linkerhand, en ik voelde hoe die loskwam. Er hing iets aan, een kettinkje. En aan dat kettinkje zat Alana. Ik kreeg de schrik van mijn leven en alle verschrikkelijke herinneringen kwamen weer naar boven. Alana… de ruzie, de kus, het gevecht, hoe ze zich liet doorboren door een zwaard om mijn leven te redden. Nu was ze dood. En dat was mijn schuld.

De captain had me mee naar zijn kleine kantoortje genomen, maar ik had Alana meegedragen, ik wilde haar geen minuut alleen laten op dit vissersschip. Ze zou met me mee gaan. Ik moest uitleggen wat er gebeurd was, en tranen prikten achter mijn ogen toen ik vertelde wat er gebeurd was. De man herkende me niet gelukkig niet als ‘’Die gemene captain Hook!’’ en liet me uitpraten. Al die tijd had ik Alana’s hand met de ketting erin niet losgelaten.

Alana zag er prachtig uit. Ze droeg een witte jurk, haar bruine, krullende haar lag als een krans om haar hoofd. Er had zelfs iemand voor bloemen gezorgd die nu om haar heen lagen en alles van geur en kleur voorzagen. Haar ogen waren gesloten, van haar wond was niets meer te zien, en ze lag er vredig bij. Dit zou het einde zijn, vandaag zou het gebeuren. Het hartvormige kettinkje had ik al die tijd bij me gedragen, maar ik had het niet geopend, ik was bang dat ik het niet aankon. Maar nu moest ik echt weten wat erin stond. Ik haalde diep adem en opende hem. James & Alana, Forever In My Heart, stond er in sierlijke letters in. Ik liep naar Alana toe om haar van dichtbij te bekijken, en was blij dat de begrafenisondernemers me alleen met haar hadden gelaten, want de tranen stroomden over mijn wangen. Ik streelde over haar golvende haren en dacht terug aan die keer dat ik haar van kleren had voorzien. ‘Zie ik er mooi uit?’ hoorde ik haar in gedachten zeggen. ‘Prachtig…’ zei ik, net zoals op die dag. Ik drukte een lichte kus op haar lippen, maar nu voor de laatste keer.

Ja, dit is wél het einde :"(
Laat alsjeblieft reacties achter!<3