Chapter twelve.

Varyn Elouise Grawson

Ik knik langzaam. De jongen schenkt mij een brede lach. 'Oh, oke. Ik ben Jayson, maar zeg maar gewoon Jay.' Ik glimlach zwak. 'Ik ben dus Varyn, maar zeg maar gewoon... Ik heb eigenlijk geen bijnaam.' Ik kan er zo een paar verzinnen. Nerd. Freak. 'Maar ik denk dat je mijn naam wel wist.' zeg ik daarna.
Ik grinnik zachtjes en hij glimlacht. Ik kijk weer voor me en zucht zachtjes als ik weer aan daarnet denk. Wat haat ik Olivia en Ashley toch. 'Echt rot voor je dat je gepest wordt.' zegt Jay terwijl hij naar zijn Nikes kijkt. Ik staar hem even met grote ogen aan en weet even niks te zeggen. 'Maar...' stamel ik en ik kijk naar de vijver. Jay grinnik zachtjes en zegt: 'Ik ben nieuw op jullie school, sinds vandaag. Een paar jongens wisten me te vertellen dat er iets te zien was in de bibliotheek. Dat wisten ze van die ene... ehm, hoe heette ze nou ook alweer?' Jay kijkt me vragend aan. 'Olivia.' Hij knikt en gaat verder. 'Die Olivia dus. Ik ging dus naar de bieb, en daar was iedereen aan het lachen enzo. Ik ging daar dus bij staan, en vroeg waarom iedereen lachte. Enja... daarom dus. Uiteindelijk ging iedereen weg, en maakte ik het luik open. Ik vond het zo zielig voor diegene, voor jou dus. Ik ben altijd al tegen pesten geweest, dus ja.' Jay kijkt mij aan en ik weet even niks te zeggen. 'Jij maakte dat luik open?' vraag ik voor de zekerheid. Hij knikt en ik glimlach. Ik kan het niet laten om hem te knuffelen. 'Dankjewel.' fluister ik. Jay grinnikt zacht en ik laat hem los. 'Geen dank.' zegt hij. 'Ik heb het gevoel dat wij goede vrienden zullen worden.'