003

'Eet anders gewoon mee?' vroeg ik Wieke nadat we op de klok zagen dat het alweer half 6 was. Ze was gewoon al 5 uur bij mij, en we hadden allebei geen zin om de rest van de avond alleen thuis te zijn - aangezien haar ouders ook langer bleven werken - 'Wat eet je?' vroeg ze. 'Een opwarmmaaltijd, maar Max (mijn 17 jaar oude broer) eet volgens mij niet mee, dus je kunt gewoon zijn maaltijd nemen' antwoord ik, hopend dat ze wel mee-eet. Anders werd het waarschijnlijk weer een lonely en doelloos avondje voor de tv. 'Weet je zeker dat hij niet thuis eet? Anders komt hij straks hier en dan zit ik zijn eten te eten, haha' lacht Wieke. 'Haha, dan haat hij je onze hele vakantie. Maar snap eigenlijk niet waar hij is, want normaal komt hij voor het uigaan eerst even thuis. Ik bel hem wel even' antwoord ik. 'Haha, doe maar' zegt ze terwijl ze aan de keukentafel gaat zitten en mijn Hitkrant begint te lezen. Ik pak de huistelefoon en typ Max's nummer in en hoor de beltoon overgaan.
'Met Max' hoor ik Max, best zacht, zeggen. 'Maxieeeeee' zeg ik. 'Hee zusje van me, wat is er?' fluistert hij, en ik hoor iemand op de achtergrond praten. 'Waar ben je en eet je mee?' vraag ik. 'Ik ben aan het nablijven en nee ik ga zo stappen dus ik eet niet mee, hoezo?' fluistert hij. 'Wieke wilt blijven eten, en hoezo moet je nablijven?' vraag ik, terwijl ik de telefoon op speaker zet, zodat Wieke mee kan luisteren. 'Blijkbaar vinden leraren het niet leuk als je uit het raam springt tijdens de les' lacht hij zacht. 'Haha, kneusje toch. Tot hoe laat moet je nablijven? En met wie?' vraag ik, terwijl Wieke en ik lachen. 'Tot 6 uur, dus nog een half uurtje ofzo? En met mijn halve klas, want hij had niets door, haha.' lacht hij. 'haha, welke leraar?' vraagt Wieke. 'Saltzman, van Duits. Haha.' lacht hij. 'Hahahaha, ik haat hem' lacht Wieke. 'Wie niet?' lacht Max, iets te hard blijkbaar, want op de achtergrond hoor ik een leraar roepen. 'MAX, STILTE TIJDENS NABLIJVEN' 'moet gaan doei' horen we Max fluisteren en hij hangt op.'Hahahahaha. Het kneusje' lach ik.