Fourty-seven.

“Goodmorning, lovebirds!” de schel maar vrolijke stem van Louis maakt me wakker. Ik open mijn ogen en kijk recht in het stralende gezicht van Louis, die voor ons staat met een ontbijtje. Ik grijns. “Why do we deserve this?” vraag ik, lachend om de over-enthousiaste Louis. “Because I’m happy. Really happy!” hij begint vrolijk rond te springen als een kind van acht. “And why are you happy?” vraag ik nieuwschierig. “Because of Elenaeor ofcourse!” gilt hij vrolijk. Ik werk een blik op Niall, die nog steeds slaapt. Het was geweldig geweest. Wij samen, Narry Storan, meer niet. Dankbaar neem ik dan het bord van Louis aan en begin aan mijn ontbijt. Met een half croissaintje in mijn mond mompel ik: “How was your date?” Louis begint te stralen. “It was amazing! I’m sooo in love!” Hij laat zich op het bed vallen. Ik grijns. “And does she likes you?” vraag ik dan. Hij knikt enthousiast. “I think so. Because else she wouldn’t put her lips on mine, would she?” vraagt hij trots. Ik schud mijn hoofd en neem lachend nog een hap van mijn croissaintje. Ik laat mijn blik weer naar Niall glijden. De dekens zijn half van hem afgeslagen, waardoor ik duidelijk zicht heb op zijn onblote bovenlichaam. Ik laat mijn ogen langs zijn borst glijden. Langs zijn navel. En weer omhoog. Naar zijn ogen, die gesloten zijn. Naar zijn warrige haar. Naar zijn lippen, zijn prachtige lippen. Ik merk niet eens dat Louis me grijnzend aanstaard. “I’ll let you two alone.” lacht hij terwijl hij de kamer uitloopt. Zijn humeur is niet stuk te krijgen. Gelukkig is hij bijgedraaid. Ik strek mijn arm uit om Niall wakker te porren. Hij opent langzaam zijn ogen. “Goodmorning, beautiful!” zeg ik terwijl ik mijn lippen op zijn voorhoofd drukt. Een glimlach verschijnt op zijn mond. “Morning.” mompelt hij nog ietwat slaperig. Hij grijnst bij het zien van het ontbijt. Dankbaar neemt hij het aan en begint zijn ontbijt naar binnen te werken, zoals alleen hij dat kan.