Chapter 26

“Succes,” zei Chris tegen me toen ik het veld opliep om aan mijn laatste training te beginnen. Ik glimlachte naar hem en rende toen naar de rest van het team toe.
“Dames, dit is de laatste training samen met Marenne, hierna gaat ze naar ADO Den Haag toe,” zei mijn trainster. Een paar monden vielen open van verbazing.
“Jammer,” zei een teamgenoot.
“Inderdaad,” stemde een ander in. Ik voelde een steek in mijn maag, wilde ik wel weg? Emily gaf me een knuffel en al snel volgde de rest.
“Ik kom zo vaak mogelijk bij jullie kijken hoor!” zei ik toen.
“Dat is je geraden,” zei Emily lachend.
“Nou, dames, we beginnen,” zei de trainster. We begonnen aan de warming-up, ik keek even naar Chris en zag dat Greg erbij stond.
“Hé Em, Greg is er!” zei ik tegen Emily.
“Ik weet het, hij had beloofd te komen,” zei Emily lachend.
“Heb je hem nog gezien deze dagen?”
“Ja! Ik denk dat je gelijk had, ik vind hem wel leuk, ik moet gewoon wennen aan het idee…”
“Ik heb altijd gelijk,” lachte ik. Emily rolde met haar ogen en lachte. Ik zag dat Greg zwaaide, we zwaaiden beide terug. We hadden een rustige training, vooral veel partijvormen, een leuke afsluiting voor mij.
Op het einde rende een meisje uit mijn team naar de kleedhokken en kwam vervolgens terug met iets in haar handen.
“We laten je natuurlijk niet zomaar weggaan,” zei ze toen ze terug was. Ze gaf het aan mij, ik pakte het uit. Het was een teamfoto in een mooie lijst.
“Wauw, dank jullie wel!” Blij vloog Emily me weer om de hals, we liepen met zijn allen het veld af.
“Hé, is dat Van der Wiel?” vroeg toen een meisje.
“Ja,” antwoordde Emily. Ik lachte, iedereen was er inmiddels wel een beetje aan gewend dat ik met Chris was, maar dat Greg met Emily ging, ging hun pet vast te boven.
“Wow, waarom?”
“Ik heb iets met hem,” zei Emily lachend.
“Hoe doen jullie dat?”
“Tsja,” zei ik lachend terwijl ik Emily aankeek. Ik liep naar Chris en gaf hem een kus.
“Laat eens zien?” vroeg hij toen. Ik gaf hem de foto.
“Wat leuk!” Greg keek ook mee en knikte instemmend. Emily was niet meegelopen naar Greg en Chris, dat durfde ze vast niet.
“Ik ga me omkleden,” zei ik toen, “komen jullie vanavond trouwens ook?”
“Nee, er komen maar een paar,” antwoordde Chris toen.
“Oh, oké, nou ja, tot zo.” Snel liep ik naar de kleedhokken toe.
“Waarom ging je niet naar Greg toe?” vroeg ik.
“Ik weet niet wat ik moet zeggen!”
“Gewoon hoi lijkt me handig om mee te beginnen,” zei ik lachend.
“En dan? Oh Mar, ik vind dit echt niet leuk, ik weet gewoon niet hoe ik me moet gedragen.”
“Jij bent echt verliefd hè?” lachte ik.
“Houd op!” zei Emily terwijl ze een shirt naar mijn hoofd gooide. Ik stak mijn tong uit en ging douchen.
“Vind je het spannend?” vroeg een meisje uit mijn team. Ik haalde mijn schouders op.
“Ja, best wel, ik ga jullie ook missen,” zei ik.
“Wij jou ook hoor, onze beste voetbalster!” Ik lachte.
“Ga je vanavond ook nog wat doen? Anders doen we straks met zijn allen nog even een drankje?” stelde ze voor.
“Ik, eh, ik kan niet, ik zou met Chris eten bij een van zijn teamgenoten,” antwoordde ik.
“Oh, jammer. Kun je ook niet even een teamgenoot van hem voor ons regelen?” vroeg ze lachend.
“Ik ben bang van niet,” antwoordde ik.
“Boilesen vind ik leuk!”
“Ik Blind!”
“Nou, geef mij Sigthórsson maar!” Ik begon te lachen.
“Jullie zijn ook gek hè. Ik ben Chris tegengekomen bij het uitgaan, datzelfde geldt voor Emily. Misschien moeten jullie het ook zo proberen?”
“Dan moet dat maar,” zei een meisje lachend. Ik schudde mijn hoofd en begon me aan te kleden. Ik ging vanuit het trainen gelijk met Chris mee naar Derk zijn huis, ik was wel benieuwd hoe hij woonde.
“Ga je mee Em?” vroeg ik toen ik klaar was.
“Ja, wacht even,” zei ze terwijl ze haar schoenen aantrok. We liepen samen het kleedhok uit, naar de kantine toe. Daar zaten Chris en Greg, beide met een cola. Ik liet me naast Chris neerploffen, Emily ging een beetje twijfelend tussen mij en Greg inzitten.
“Mag ik een slokje?” vroeg ik. Chris knikte en schoof het glas naar me toe.
Ik keek naar Emily en Greg, ze wisten beide niet wat ze moesten zeggen.
“Lekker getraind?” vroeg Greg toen uiteindelijk meer aan mij dan aan Emily.
“Jawel, jij toch ook Emily?” vroeg ik terwijl ik Emily een beetje dwingend aankeek.
“Uh, ja, het was wel leuk. Leuk dat je kwam kijken…” Ik glimlachte, zo stuntelig als ze ineens overkwam.
“Ik vond het ook leuk, ik kom nog wel eens, als dat mag je van je,” zei Greg terwijl hij haar lief aankeek. Op dat moment pakte Chris mijn hand.
“Zullen we gaan?” vroeg hij aan mij.
“Is goed,” antwoordde ik. We stonden op.
“Fijne avond,” zei Greg.
“Dank je, jullie ook,” reageerde ik. Ik zwaaide nog even en liep samen met Chris de kantine uit. Chris had de foto meegenomen.
“Woont Derk hier eigenlijk ver weg?” vroeg ik toen we de auto instapten.
“Nee, dichtbij zelfs,” antwoordde Chris.
“Wie komen er dan eigenlijk?”
“Siem, Nicolai en Kolbeinn komen ook nog.”
“Hebben zij ook een vriendin?”
“Ben je zenuwachtig of zo?” vroeg Chris lachend. Mijn wangen kleurden een beetje rood.
“Nou, ja, nee, maar ik vind het best spannend hoor, ik ken ze helemaal niet goed,” antwoordde ik.
“Klopt, snap ik wel. En alleen Kolbeinn heeft een vriendin volgens mij.” Ineens herinnerde ik me het blonde meisje met die enorme laag make-up op, die zat naast hem toen ze met het team uit eten gingen. Ze leek me toen niet erg aardig, maar ik nam mezelf voor me niet te laten beïnvloeden door vooroordelen. Chris stopte voor een aantal appartementen, best een leuke buurt was het. Ik volgde Chris naar de achterdeur, de rest was er al, en inderdaad, ook de vriendin van Kolbeinn.
“Hé Marenne,” zei Derk enthousiast.
“Hoi Chris,” zei Chris sarcastisch. Iedereen lachte.
“Je begrijpt toch wel dat Marenne de blikvanger is, niet jij?” vroeg Derk toen.
“Dat zij de blikvanger is begrijp ik heel goed, maar ik kan me niet voorstellen dat je mij niet ziet,” zei Chris terwijl hij zijn lippen tuitte en een pose innam die aantrekkelijk zou moeten zijn. Ik begon te lachen.
“Van je vriendin moet je het hebben,” zei Chris toen lachend. Hij ging naast Nicolai zitten, ik ging naast Chris en de vriendin van Kolbeinn zitten.
“Hoi, ik ben Marenne,” zei ik.
“Ik ben Janna.” Janna keek niet veel aardiger en hervatte haar gesprek met Kolbeinn. Oké, ik heb het geprobeerd.
“Ik hoorde van Chris dat je vanaf nu bij ADO voetbalt?” zei Siem toen. Ik knikte enthousiast.
“Wat goed zeg!”
“Ja, echt goed van je!” viel Derk enthousiast bij. Hij zette wat stokbrood neer en vervolgens ook een glas voor mij en Chris.
“Wat wil je drinken?” vroeg Derk. Snel keek ik naar wat de rest had.
“Water,” antwoordde ik toen ik zag dat de meerderheid dat dronk. Ik zelf was gewend om melk bij het eten te drinken, maar ik merkte al snel dat niet de gewoonte van veel mensen was. Derk ging tegenover me zitten.
“Hoewel we allemaal gewoon water drinken, vind ik dat we toch even moeten proosten op dit talent,” zei Derk terwijl hij mij aankeek. Ik voelde me een beetje opgelaten, ik wist nooit hoe ik met die aandacht om moest gaan. Janna keek een beetje jaloers naar mij. Derk zette het eten op tafel, het was lasagne, het zag er lekker uit.
“Smakelijk,” zei Siem toen iedereen eten op zijn bord had. Het viel me op dat Kolbeinn weinig zei, misschien omdat hij moeite had met Nederlands, of omdat Janna hem van het gesprek probeerde af te houden. Al snel begonnen Chris en Nicolai in het Deens tegen elkaar te praten, hoewel ik mijn best deed om het te verstaan, had ik geen enig idee waar het over ging.
“Dat doen ze nou altijd,” zei Derk lachend. Hij keek me aan, hij had grijsblauwe ogen en een best leuke lach. Derk keek niet weg, daardoor voelde ik me genoodzaakt een andere kant op te kijken.
“Het is lekker,” zei ik toen, zonder op te kijken.
“Gelukkig,” antwoordde Derk.
“Ik ben het met Marenne eens,” zei Siem. Ik keek op naar Siem en glimlachte. Toen ik naar Derk keek ontmoetten zijn ogen weer de mijne, ik kreeg er wat een vreemd gevoel bij. Wat precies wist ik niet…