011.

Verbaasd zit ik al een tijdje naar mijn handen te staren op, er hangt een ijzige, ongemakkelijke stilte in de kamer. Hoe moet ik de jongens nou gaan vertellen dat ik niet met ze mee wil? Nee, dat ik niet met ze mee ga. “what are you scared of? We’re gonna make sure that no one will see you, even the paparazzi” zegt Niall uiteindelijk. Mijn hoofd schiet meteen omhoog en niet begrijpend kijk ik hem aan. Louis, die naast Niall zit slaat hem tegen zijn achterhoofd aan “Niall, she doesn’t even know who we are” sist hij net hard genoeg zodat ik het nog kan horen. Met trillende handen pak ik de pen vast ‘Paparazzi?’ schrijf ik met koeien letters op het blaadje. Harry die aan de andere kant naast me zit bijt op zijn lip en ze ontwijken allemaal mijn ogen. “well, you know. We are a famous boyband” zegt Zayn uiteindeljk. Niet begrijpend kijk ik ze een voor een aan tot ze uiteindelijk het hele verhaal beginnen te vertellen. Van hun individuele audities tot vandaag. Wat ze niet weten dat dit voor mij het einde van het contact tussen ons betekend. Als ze klaar zijn met hun verhaal hangt er weer een stilte in de kamer. “Let’s go get some groceries and in the meantime you can think about it okay?” Twijfelend knik ik, puur omdat ik niet weet hoe ik de jongens hier weg kan krijgen. Na een kleine discussie zijn Liam, Niall en Louis vertrekken naar de winkel om de boodschappen te halen die ik nodig heb om voor ze te koken. De jongens wilde niet dat ik zou gaan koken met mijn voet maar ik heb geen zin om kant en klare pizza te eten dus ga ik ze kennis laten maken met mijn Pizza Taco.


Liam POV.
Samen met de jongens loop ik naar de supermarkt waar we Isa de eerste keer gezien hebben. “do you think she is coming with us?” hoor ik Niall twijfelend vragen. Een zucht verlaat mijn mond “I really have no idea” antwoord ik op zijn vraag. “If she’s not coming with us we have to stay at her house. I’m not leaving her all alone at that house” mompelt hij vastbesloten en Louis knikt om het te bevestigen. Met z’n drieën lopen we de supermarkt in die blijkbaar op nog geen tien minuten afstand van het appartement van Isa ligt. Samen met Louis zoek ik in stilte de boodschappen bij elkaar, Niall rent altijd meteen weg zodra we de eerste stap in de winkel hebben gezet. Uiteindelijk vinden we Niall bij de snoep afdeling en slepen we hem met moeite mee naar de kassa. “that woman with the difficult name is here! let’s go to her cash register. Maybe she can help us” zegt Louis als we aan de kassa staan.

“Lady with the difficult name, we found her!!” roept Niall meteen blij zodra we bij haar in de rij aansluiten. Verbaasd kijkt de vrouw opzij en een grote glimlach verschijnt op haar gezicht als ze ons ziet. Zodra we aan de beurt zijn om de boodschappen af te rekenen kijkt ze ons afwachtend aan “You guys can call me Eva, Aafke is really difficult to pronounce for you english people. But tell me everything!” dringt ze aan als we niet snel genoeg beginnen. Louis begint te vertellen, over haar gebroken voet, dat ze er nu zes weken niet op mag lopen en dat we nu boodschappen voor haar doen. Ook vertelt hij dat we haar hebben gezegd dat ze beter bij ons kan komen wonen maar dat ze nog al raar reageerde toen we vertelde dat we een boyband zijn. Haar gezicht betrekt vanaf het moment dat Louis begint over het feit dat we haar hebben gevraagd om bij ons in te trekken. “You know something, don’t you?” onderbreek ik Louis zijn verhaal. Een diepe zucht ontsnapt uit haar mond “Yes I do, but she doesn’t know that i know. Just, be careful with her, don’t let her push you guys away and call me if you think you need me. No matter how late it is.” zegt ze terwijl ze ons een blaadje toeschuift. Verbaasd kijk ik naar het blaadje maar besluit het toch in mijn portemonnee te stoppen voor het geval dat. Snel betaal ik de boodschappen om vervolgens achter de jongens aan terug naar Isa te lopen. “Oh and Liam, don’t introduce her to your fans or the press. Just nothing that has to do with the spotlights okay?. I don’t think she can handle that!” roept Eva me nog achterna. Verbaasd blijf ik buiten staan. Wat is er in vredesnaam aan de hand met haar?