047

Liam James Payne

De tweede dag bij Bootcamp is aangebroken. Nog half slapend brengen mijn benen me naar de ontbijtzaal. Mijn ogen zoeken in het rond en vinden uiteindelijk Zayn, zittend aan een tafeltje. Ik loop langs de tafels en krijg een bord met ontbijt in mijn handen gedrukt. Ik wurm me tussen de verschillende kandidaten door en plof op een lege stoel neer. ‘Goedemorgen, Liam.’ Klinkt er versuft. Grinnikend kijk ik Zayn aan. ‘Morgen, nog niet goed uitgeslapen?’ Ik neem een hap van mijn broodje en kijk hem vragend aan. ‘Hmm, nee niet echt. Maar goed ik ben benieuwd wat ons vandaag te wachten staat.’ ‘Yep, ik ook.’ Harry ploft tegenover me neer en begint aan zijn ontbijt. Niet veel later zijn ook Louis, Niall en Aiden gearriveerd en is ons groepje weer compleet. Na het ontbijt worden we weer in de hal van het stadion verwacht. Ik zie veel mensen op hun lip bijten van de zenuwen. Ook in mijn lichaam zijn zenuwen te vinden, maar nog niet zo heel erg. Dat zou later pas komen.
Een stem verteld ons dat we naar het podium mogen gaan en ik loop met de mensen massa mee naar het podium. Daar moeten we wachten op Louis en Simon. Net als de vorige dag wordt er geklapt en gejoeld voor ze. Simon neemt het woord. ‘Als eerste welkom terug en gefeliciteerd.’ Weer wordt er geklapt en Simon verteld verder. ‘Ik zie in elke categorie een ster in wording. Dat was het goede nieuws en nu het niet zo goede nieuws. Vandaag wordt jullie geleerd hoe je moet dansen.’ Een zucht verlaat mijn lippen. Ik kan helemaal niet dansen en ik weet zeker dat ik mezelf voor schut zal gaan zetten. Gelukkig tot mijn opluchting hoor ik meerdere mensen die ook niet kunnen dansen en dat geeft me al een beetje meer hoop. Langzaamaan wordt het weer wat rustiger en ik richt mijn aandacht weer op Simon. ‘Dit is geen jury onderdeel voor de wedstrijd, maar gewoon om te zien hoe goed jullie zijn. Wees uniek, wees anders dan de anderen en blaas ons uit onze stoelen. Ik ga jullie nu voorstellen aan Brian Friedman.’ Ik klap in mijn handen, ondanks dat ik hem niet ken. Waarschijnlijk gaat hij ons een dans leren die we voor de jury moeten opvoeren. Ik heb er nu al geen zin in en aan Zayn’s gezicht te zien, hij ook niet. De rest van de middag besteden we aan het oefenen van de dans. Het gaat naar mijn gevoel verschrikkelijk slecht en ik kijk er dan ook totaal niet naar uit om de dans voor de jury te moeten doen. Zweetdruppels parelen over mijn lichaam en ik heb het dan ook bloedheet. Ik kan niet wachten tot deze dag voorbij is en ik een lange verkoelende douche kan nemen. Ik neem nog één keer de dans door en begin me voor te bereiden voor “ het moment” voor de jury.
Dan is het zover de jongens mogen als eerste de dans voor de jury opvoeren. De muziek begint en ik doe verschrikkelijk hard mijn best. Na een eerste keer volgen nog een paar keer, net zolang tot je voor de jury hebt staan dansen. Eindelijk zit het erop en mogen we gaan uit puffen. Ik plof naast Niall neer op het podium en bekijk de andere deelnemers. ‘Ik ben blij dat we dit gehad hebben.’ Ik kijk Niall aan en zie hem knikken. ‘Ik ben het helemaal met je eens. Ik kan helemaal niet dansen en dan moet je het nu doen voor honderd mensen!’ Komt er hard uit zijn mond. Een zachte grinnik verlaat mijn mond. ‘Ik ben het helemaal met je eens.’ Zwijgend kijken we beide verder naar de deelnemers. Dan is iedereen geweest en verteld Simon dat hij ons iets moet mededelen. Gespannen gezichten kijken zijn kant op. ‘Jullie weten toen ik zei dat er niemand naar huis ging en ik vertelde de waarheid.’ Iedereen barst in juichen uit en ik doe vrolijk met ze mee. Nog een dag langer bij Bootcamp, beter kan niet. Vrolijk loop ik samen met Zayn naar onze kamers, waar we afscheid nemen en ieder onze kamer in gaan. Zuchtend laat ik me op het bed ploffen en sluit vermoeid mijn ogen. Deze dag was echt slopend. Ik kijk erg uit naar morgen, aangezien er weer gezongen gaat worden. Langzaam kom ik overeind en pak mijn douche spullen. Vlug was ik mijn lichaam en mijn haar en ga er weer onderuit. Ik kleed mezelf om in mijn pyjama en ga in bed liggen. Ik pak mijn mobiel en bel naar huis. Waarschijnlijk zit iedereen daar in spanning over vandaag. Ik druk het telefoonnummer in en een pieptoon vult mijn gehoorgang.



‘Karen Payne.’ Neemt mijn moeder op.
‘Heey, mam. Met Liam.’
‘Liam! En hoe was het vandaag bij bootcamp?’ Vraagt ze meteen.
‘Wacht ik zet je op speaker.’ Vult ze snel aan.
‘Hoi, iedereen.’
‘Hoi, en?’ Klinken er verschillende stemmen.
‘We moesten vandaag dansen. De hele dag. Ik ben gesloopt.’ Ik sluit voor even mijn ogen.
‘Je moest de hele dag dansen?’ Klinkt Ruth’s stem ongelovig.
‘Ja, eerst werd ons een dans voor gedaan die we moesten leren. Daarna moesten we de hele middag oefenen en dan ook echt keihard. Vervolgens moesten we voor Louis en Simon dansen. Het enige goede aan vandaag was, is dat niemand naar huis hoefde. Dus zitten we hier nog een dag.’
‘Het was dus gewoon kijken wat je kon?’ Vraagt Nicola.
‘Ik denk het wel. Ik heb geen flauw idee, maar het zal ook wel. Ik heb het overleeft en zal waarschijnlijk heerlijk slapen.’
‘Dat wil ik best geloven. Jij en dansen gaat niet echt goed samen.’ Grinnikt mijn vader.
‘Dat weet ik en ik geef dan ook toe dat ik het verpest heb. Gelukkig voor mij waren er meer die niet konden dansen. Maar ik ga slapen. Morgen is de laatste dag van Bootcamp en dus de laatste dag om te laten zien wat je kan.’
‘Dat is goed. We weten allemaal dat je het wel kan.’ Spreekt mijn moeder me moed in.
‘Dat weet ik. Doei.
‘Welterusten!’ klinkt er in koor en ik druk het gesprek weg.
Ik kruip lekker onder de dekens en val langzaam in slaap.