029|| Back to black
Be less curious about people and more curious about ideas.
~ Bill Kaulitz
Woensdag staat gelijk aan vrije middag. Helaas niet als je manager David heet en allerlei plannen heeft om een album op te nemen. Met een zucht draai ik nog een rondje op de stoel. Voor me ligt een papier om een songtekst te schrijven. De andere jongens zijn een beetje op hun instrumenten aan het tokkelen. Het is de bedoeling dat ik een songtekst krijg. Waar ik de inspiratie vandaan moet halen weet ik niet. Sinds ik op school zit, heb ik veel minder inspiratie. David snapt het niet. Hij wilt alleen maar resultaat.
‘Heb je al wat Bill?’ Ik schud mijn hoofd en slaak een zucht. ‘Veel meer zal het ook niet worden als ik hier naar dat papier blijf slapen. Ik moet iets meemaken. Iets doen.’
‘We gaan wel even een rondje lopen buiten.’
We trekken onze jassen aan en lopen naar buiten. De studio ligt aan de rand van de stad. Zo is het meestal lekker rustig. Vandaag dus ook. Het enige gebouw wat lawaai oplevert af en toe is het weeshuis wat hier in de buurt staat. ‘Kom, we lopen wel even langs het bos.’ Ik knik. Het bos is altijd heerlijk rustig. Het weeshuis grenst ook aan het bos. Veel maakt dat niet uit. Soms is het wel fijn om de kinderen te horen spelen. Ze zijn nog zo zorgeloos, vrolijk en eerlijk.
In het bos hoor ik pianomuziek. Verbaasd blijf ik stil staan. ‘Kom,’ mompel ik. Ik loop langzaam naar waar de muziek vandaag komt. Ik kom uit bij het hek van het weeshuis. In de tuin zie ik een piano staan. Ik kan niet goed zien wie erachter staat. Ik herken het deuntje als Fireflies, maar dan de piano versie. Een zachte zuivere stem begint mee te zingen. Ik ga zo dicht mogelijk tegen het hek aan staan. Ik wil weten wie er achter de piano zit.
Anyway <3
Laat reacties en kudo`s achter! <3
Reageer (7)
snel verder(K)
1 decennium geledenik denk dat ik het al weet wie het is
ik wil weten hoe bill reageerd
Oeh is t Mila...
1 decennium geledenSnel verder!