Fake smiles

toen Robin en ik samen de volgende ochtend wakker werden had mijn moeder al een ontbijtje voor ons gezinnetje gemaakt. nadat we klaa waren met het ontbijt gingen we naar buiten. nog even een frisse neus halen voordat ik weer terug ging.
op de een of andere manier wilde ik niet terug naar Jack en de kinderen... ik wilde hier blijven! maar aan de andere kant wilde ik ontzettend graag terug. toen we terug kwamen van ons rondje had mijn moeder mijn tas al ingepakt. ook gaf ze me nog een mandje eten mee voor thuis en onderweg.
toen ik pap, mam, kim en Robin een kus had gegeven ging ik weer terug naar huis.

ik stond op het perron en las dat de trein had een half uur vertraging had. 'lekker dan heb ik weer.' was het eerste wat door me heen ging.
na een half uurtje wachter kwam de trein eindelijk. ik stapte in en liet mijn kaartje zien.

onderweg bleef ik maar uit het raam staren en denken aan wat ik moest doen... ik wilde mijn oude leventje weer terug maar ik wilde ook bij Jack en mijn kinderen blijven.
toen ik aankwam op het perron in de buitenwijk van Londen stonden Jack, Mary en Toby al op me te wachten met een spandoek:'Welcome back! missed you!' ik begon te grijnzen en stapte de wagon uit.
ik knuffelde de kinderen en gaf een kus aan Jack waarop de kinderen met een kotsgeluidje hun hoofd wegdraaiden.
'kom... ik heb thuis een leuke verassing voor je!' zei Jack. Mary en Toby begonnen te laggen toen ik het huis binnenliep en mijn blinddoek afdeed. ik geloofde niet wat ik op tafel zag liggen!