2. Ilma Rebekka Aalst

Het voelde zo goed om je gedachtes mee te laten voeren terwijl je op het paard zit. Ik snap gewoon nooit waarom mensen bang zijn voor paarden. Ze kunnen groot zijn maar dat maakt toch niks uit of wel? Eigenlijk snap ik ook niet waarom er soms meiden op paardrijden zitten terwijl ze er niks van kunnen.
'' Ilma je mag links aan galopperen in een grote volte bij de a.'' Riep mijn instructeur.
Ik liet Sante in draf overgaan en ging in galop. Hij rijdt zo hard dat ik al mij zorgen even kan vergeten. De les was voorbij, als teken dat dit mijn laatste les voorlopig was mocht ik gelukkig 2 uur achter elkaar rijden.

''Opstaan Ilma je moet zo je spullen alvast pakken'' Riep mijn Moeder.
'' Ga toch weg, ik ga niet'' schreeuwde ik.
Toch ging ik maar uit bed en kleed ik me om. Poeste me tanden en liep naar beneden om te eten. Altijd eet ik 1 boterham zonder korstje.
''Ma, Waar is me zwembroek'' Schreeuwde Johan hard.
''Mensen schreeuw niet hard het is nog ochtend'' Zei ik.
'' Kan mij wat schelen ik moet zwemmen jij niet'' Riep hij.
Ik liet het gaan maar de boosheid kwam op ik vloog weer naar boven en zette de muziek op de hardste volume.
'' Ilma zet nu de muziek zachter wil je'' Riep de boze stem van me ma.
Het lukte niet helder na de denken. De deur van mijn kamer vloog opeens open en ma kwam en haalde de stekker uit de contact. '' Nu ga je luisteren en je doet wat ik zeg en dat is je tas in pakken voor morgen '' Schreeuwde ma.
'' Nee, Ik wil niet'' En duwde haar uit de weg en vloog naar beneden en vloog met een harde zucht en knalde de deur dicht toen ik naar buiten ging.


De bomen staan recht, de wind waait hard. De fiets maakt rare bewegingen en fiets langzaam naar school met de tegenwind. School is een hel. ''Ilma, Word wakker je moet naar school toe. Please word nou wakker wil je'' zei een stem.





Johan is de broertje van Ilma.
Graag wil ik weten wat mensen van mijn verhaal vinden. Als jullie dat ook graag willen melden.
Hier is alvast een stukje.