Prologue

"Can I take your name?" De vrouw kijkt me over de rand van haar bril vriendelijk aan. "Allison Terrence." Antwoord ik zenuwachtig. Ze knikt en noteert mijn naam daarna gebaart ze me door te lopen en een paar meter verderop krijg ik een nummer opgeplakt. 155202

Samen met mijn moeder en broer loop ik verder over de rode loper richting het gebouw, overal om me heen staan mensen met dezelfde droom als ik; beroemd worden. Mijn ogen dwalen de rij af, aan eye candygeen gebrek, overal lopen knappe jongens rond. Een paar meter voor me spot ik een jongen die me vaag bekend voorkomt, ik kan het niet helemaal plaatsen maar het voelt of ik hem al ergens vaker heb gezien. Ik word opgeschrikt uit mijn gedachten door een duw in mijn rug. "Nou nummer 155202 een beetje tempo." zegt een husky voiceachter me. Ik draai me om en kijk recht in twee groenblauwe ogen. "Sorry." stamel ik en zet snel een paar stappen vooruit. De jongen achter mij blijft me geamuseerd aankijken, hij is echt knap.

Als ik eindelijk het gebouw binnen loop zie ik vanuit mijn ooghoek de jongen die me daarnet zo bekend was voorkwam. Zo onopvallend mogelijk voeg ik me bij zijn groepje. Voorzichtig meng ik me in het gesprek en na een poosje sta ik gezellig te kletsen met de jongen. Zijn naam is Liam Payne en ik ben er inmiddels ook achter waar ik hem van herken, namelijk zijn eerdere deelname aan de Xfactor in 2008. We praten een poosje over muziek en de auditiezenuwen tot dat Liams nummer word omgeroepen. Snel wens ik hem succes en we nemen afscheid.
Ik laat me op een van de zitzakken vallen en pak mijn mobiel tevoorschijn. Ik heb vandaag een zwarte skinny jeans aangetrokken met daarop een wit hemdje met de opdruk: I MOUSTACHE YOU A QUESTIONen een snor. Voor een kleurenaccent heb ik mijn rode Vans erbij aangetrokken.

"Nummers 155201, 155202, 155203, 155204 melden alstublieft!" Daar zit mijn nummer ook bij, ik spring overeind en loop richting de deur met "stage" en in mijn hoofd loop ik nog een keer de lyrics van mijn auditie nummer na. "Eveline de Bruin, Allison Terrence, Johnny Nilson and Louis Tomlinson, allemaal hier?" Ik staar naar de neuzen van mijn schoenen en priegel wat aan een van mijn armbandjes terwijl ik nerveus de tekst van mijn nummer mompel. "Nerves are taking over!" Hoor ik iemand schuin achter mij roepen, Ik draai me om en zie nummer 155204, Louis Tomlinson, met een grote grijns op en neer springen. Ik glimlach en fluister verlegen, "Hi, I'm Allison, are you nervous?" De jongen schud zijn haar voor zijn ogen weg en steek zijn hand naar mij uit, "Louis." zegt hij, "you'll be up next." Ik wil hem vragen naar zijn auditienummer maar voor ik daar de kans voor krijg meld de man dat het mijn beurt is. "Success." Zegt Louis en ik glimlach dankbaar naar hem. De man begeleidt me naar de coulisse en telt af, "1,2,3, Go!" Hij geeft me een zetje en ik loop het podium op, zenuwachtig knijp ik in de microfoon.

Ik slaak een zucht van opluchting als de laatste noten van het nummer in de arena wegsterven en richt mijn ogen op de jury. "That was a pretty good audition, I think that, with some coaching, you could be really good." Klinkt Simons stem door de speakers.
Uiteindelijk verlaat ik het podium met drie keer een "Ja"

BOOTCAMP, HERE I COME!