Fifth

Katharine Sarah Wales


Terwijl ik in mijn bed lag, dacht ik na over het gesprek dat ik die middag met Niall had. Het was fijn geweest om met hem te praten, en om helemaal eerlijk tegen elkaar te kunnen zijn. Hij vertelde dat hij echt in een soort dip zat, en dat hij me miste. Ik wist niet goed wat ik moet reageren, maar dat begreep hij gelukkig.

“so, do you like us all?” ik grinnikte om Niall's vraag. “ofcourse! Haha, well, it's hard to say, because i don't really know you.” Niall knikte, en terwijl we samen terug richting het appartement liepen, kwam er een groepje meisjes aangelopen. “oh my goodness! It's Niall Horan, with his girlfriend!” de meisjes rende naar ons toe, en begonnen als gekken te gillen. Hopeloos keek ik Niall aan, die een beetje paniekerig om zich heen keek. De meisjes begonnen aan zijn armen te trekken, en gilden in zijn oor. Doordat ze met een kringetje om hem heen gingen staan, werd ik er een beetje buiten geplaatst. Geduldig wachtte ik tot het groepje klaar was. “can I get your autograph?” een meisje van ongeveer twee jaar jonger dan ik, stak een leeg velletje met een stift naar me toe. “yeah afcourse! What's your name?” “I'm Melanie.” ik schreef een berichtje op het papier. Dear Melanie, it's really nice to meet you. I hope to see you again! X Kate “thanks kate, this means a lot to me! And I'm really glad you're ok.. I've read a lot about your accident, they say you don't remember anything..” ik glimlachte naar het meisje, maar ik wist niet wat ik moest zeggen. Gelukkig sleurde een van haar vriendinnen, haar naar Niall. Nadat het groepje eindelijk vertrokken was, konden Niall en ik weer verder. “I'm sorry for this. I mean, you're not used to this anymore.” ik dacht na over zijn woorden. Inderdaad was het aardig vreemd dat dit mij overkwam. Ik moest zelfs een handtekening zetten, terwijl ik niet eens beroemd ben. “it doesn't matter.” meer wist ik niet te zeggen. Beide waren we bezig met onze eigen gedachten en zo liepen we terug naar huis.

Bijna was ik in slaap gevallen. Maar wat licht dat door de kier van mijn deur was gekomen, scheen nu in mijn gezicht. Ik stapte uit bed, om de deur goed dicht te doen. Maar net toen ik dit wilde doen, hoorde ik stemmen uit de kamer van Zayn komen. “I don't know what to do Zayn. Yesterday, I felt like; I have to win her back. But it isn't that easy.” het was een gesprek dat niet voor mijn oren bestemd was. Maar ik was te nieuwsgierig om weg te lopen. Dus ik liep de gang op. “You have to bring her to special places. I don't know, just special places.” er ontstond zacht gemompel bij de jongens op de kamer, dus ik liep nog dichter naar hun kamer, en ik plaatste mijn oor op de deur. “but what am I supposed to do first.” weer Niall's stem die ik hoorde. Ik had medelijden met hem, maar wat kon ik doen? Net doen alsof ik verliefd op hem was? Hij is echt leuk, en op sommige momenten leek het ietsje meer dan een jongen die ik net had ontmoet, alleen ik voel het niet, zoals Niall het voelt. opeens hoorde ik voetstappen achter me. Geschrokken draaide ik me om en keek ik in het gezicht van Harry. “what are you doing?” snel hield ik mijn vinger op mijn lippen, als teken dat hij stil moest zijn. Ik duwde Harry mijn kamer binnen. “Harry, I heard their conversation.. Niall wants me back, but I don't feel anything for him. Yes, ofcourse he is sweet and nice. But I'm not in love.” Harry dacht na en zei toen; “but he knows that. He will give you time and space. And if you're never going to like him, he will accept. He has to!” ik beet op mijn lip, en al snel proefde ik bloed in mijn mond. “you have to stop with that!” ik kon er niks aan doen, maar zonder dat ik het echt doorhad begon ik opeens te snikken. Harry trok me tegen zich aan. Zo zaten we een tijdje. Nadat ik was uitgehuild, duwde Harry me iets van zich af. “thanks Harry” “you're welcome.” langzaam en toch geheel onverwacht voelde ik opeens zijn lippen op de mijne. Ik wist niet echt wat ik aan het doen was. Harry was totaal niet mijn type, maar hij leek mij als enige echt te begrijpen. Hij tikte met zijn tong tegen mijn lippen, die ik aarzelend opende. Ze begonnen een rustig vredevol spel. Wacht? Dit was echt niet de bedoeling, ik kon toch niet zomaar met Harry zoenen, hij voelde toch niks voor mij? Ik bedoel, hij is toch niet verliefd op mij? Harry zoende echt geweldig, alleen één heel belangrijk ding miste... Liefde

ahh ik ben echt blij met alle abo's die ik tot nu toe al heb(H) echt waar, ik ben er echt trots op!
en ik wil echt niet zeuren hoor, maar reacties inspireren me:)

eigenlijk is het heel raar om zo'n stukje te schrijven, want ik ben nu zegmaar bezig met het 5e hoofdstuk, terwijl ik net de 3e online heb gezet (als je de proloog niet meetelt) dus daarom zet ik ook geen aantal neer bij de abo's omdat dat hopelijk nog verandert!

xx Femke