Saving Air Village!

Rena's vieuw

Ik zat op een keukenstoel in Agent Jennys huis.Het was een vierkant houten huis.Van Agent Jenny mocht ik niet mee om de mensen te helpen die nog op straat waren dus zat ik naar de radio te luisteren.Er werd gesproken over het gerucht dat al een tijdje doorging en vandaag zou de ontknoping zijn.Het ging erover dat de normale 6 pokemon die je mee mag nemen wordt verhoogt naar 7 pokemon.Ik vond het opzich wel een goed idee omdat met 6 pokemon je altijd een gelijk spel kan hebben en met 7 pokemon niet.Buiten was het donker en de windvlagen klapte hard tegen het huis.Ik staarde voor de zoveelste keer uit het raam in de hoop Suno en Daisuke te zien.Ik wilde zo graag weten hoe het met ze gaat.Een lichtflits gevolgt door oorverdovend gedonder.Ik hoorde buiten een gil.
'Ik ben het zat.' Snauwde ik en kon niet blijven stilzitten in het huis.Ik sprong op en rende het huis uit.Ik zag links van me een klein meisje hangen aan haar balkon.De wind rukte hard aan haar en hoopte dat ze los zou laten.Het kleine meisje hield het niet meer en haar handen lieten los.
'Growlithe go!' Riep ik en Growlithe sprong uit zijn pokeball en sprintte op het vallende meisje af.Het meisje landden veilig op Growlithes rug.Ik rende naar ze toe.Ik pakte het meisje op en duwde de deur van het huis open.
'Ga naar je moeder toe en blijf binnen tot de orkanen weg zijn.' Zei ik, duwde het meisje naar binnen en deed de deur dicht.Ik en Growlithe renden door de stad en hielpen mensen in nood.Een grote windvlaag zorgde ervoor dat Growlithe door de lucht vloog.Ik sprong op en greep Growlithe.
'Zal ik je terug doen in je pokeball,dan ben je veilig.' Stelde ik voor,ik wilde niet dat ook maar één van mijn pokemon gevaar liep.Growlithe schudde zijn kop en sprong uit mijn armen.Rechts van mij vloog een Natu door de lucht en een jongen,die zich vasthield aan een lantaarnpaal om niet weg te vliegen,riep angstig naar zijn pokemon.Ik probeerde de Natu uit de lucht te pakken maar de wind zorgde ervoor dat ik miste en ongelukking op de grond terecht kwam.Ik greep naar mijn knie en keek.Een schaafwond,lekker handig.Growlithe spurtte zich naar me toe.Ik aaide over zijn.
'Het gaat wel.' Zei ik en stond op om nog een poging te wagen.Deze keer wist ik de Natu uit de lucht te grijpen.Met de Natu onder mijn arm probeerde ik naar de jongen te komen.Ik probeerde me aan de huizen en palen vast te houden om niet weggeblazen te worden.
KRAAAAAAAAABLOEEEEEEEEEM
Achter mij viel een pilaar van een nog niet afgebouwd huis.Toen viel het me op,de wijk waarin ik liep bestond uit allemaal nog niet afgemaakte huizen,allemaal in de bouw.Verschillende palen,pilaren en muren waren al omgevallen.Ik wist bij de jongen te komen en duwde de Natu in zijn handen.Ik wees naar de dichtstbijzijnde nieuwbouw huis.
'Verstop je in de kelder.' Zei ik.
'Wat?!' Vroeg de jongen die het niet verstond door de suisende wind.
'Kelder verstop je!' Riep ik boven de wind uit.
'Maar dat is niet mijn huis.' Antwoorde de jongen.
'KELDER JIJ NU!' Riep ik streng en de jongen rende snel het huis in.Ik draaide mijn hooft en keek recht in een paar ogen.Een man in een cape stond voor mij.
'De stad redden he?' Merkte hij op.Ik knikte.
'Mooi,maar gevaarlijk.Zorg dat je niets overkomt.' Zei de man en verdween.Aan de overkant van de straat liep een oude vrouw.Een pilaar achter haar begon gevaarlijk naar haar kant te gaan.Ik rende ernaar toe.Ik ging achter de vrouw staan en met mijn rug tegen de pilaar die nu zwaar begon te hangen.De vrouw draaide zich bezorgt om.
'Ga ergens schuilen mevrouw.' Zei ik.De vrouw knikte en wilde verder lopen maar een windvlaag zorgde ervoor dat de vrouw haar evenwicht verloor en op de grond viel.Ik deed een paar stappen naar voor en hield de zware pilaar boven mijn hooft op mijn handen vast in plaats van op mijn rug.

'Gaat het mevrouw?' Vroeg ik bezorgt.De oude vrouw knikte en krabbelde overeind.SNel ging de vrouw beschutting zoeken.Een eenzaamheid overviel me.Suno en Daisuke zijn verweg bij de orkanen,Agent Jenny is ergens in de stad,niemand is meer hier,zelfs Growlithe hield zich met zijn bek vast aan een lantaarnpaal aan de overkant van de straat om niet weg te vliegen.De pilaar begon zwaarder te voelen.Weer een lichtflits gevolgt door donder.Een paar meter voor mij zaten twee puppy Poochyena's,bij elkaar en hopend niet weg te vliegen.Nee,nee,nee!Als ik nu de pilaar laat vallen liggen zij eronder.Ik voelde mijn voet in de grond zakken.Nee,ik kan dat niet laten gebeuren.Het zijn pokemon,die moet ik beschermen en bovendien zal mijn eigen Poochyena me niet meer aankijken als ik niets doe.
'Ga weg.' Zei ik tegen de puppies maar ze hoorden me niet.Aan de ene kant wilde ik niet dat ze weg gingen,nu was er tenminste iemand in de buurt.Denkbeelding gaf ik bezelf een klap voor mijn kop.Wees niet zo egoïstisch!
'Ga weg!' Riep ik nog een keer maar de pokemon waren te bang om te bewegen.Aan paar Nidoran,Zigzagoon,Sentret en Pidgey kwamen ook onder de pilaar zitten.Waarschijnlijk zagen ze het als schuilplek.Nee,nee,nee ga nou weg.Ik kan dit niet lang meer vol houden.
'Ga nou weg,het is gevaarlijk!' Riep ik boven de wind uit maar de bewogen geen centimeter.Tranen overweldigden me.Ik boog mijn hoofd omlaag en de tranen stroomden via mijn neus op de grond.

Ik houd dit niet langer,echt niet.Een klein idee schoot me tebinnen.ALs ik dan toch geplet ga worden moeten die pokemon hier weg.Eenmaal weg zal ik de pilaar laten vallen.Ik snoof mijn neus op maar kon jammer genoeg mijn tranen niet wegvegen omdat ik de pilaar vast had.Ik ademde diep in.
'EN NOU WEGWEZEN!!!' Riep,nee,Schreeuwde ik zo hard als ik kon.Van schrok schoten de pokemon allekanten op en onder de pilaar vandaan.Mijn voet gleed achteruit en ik haalde mijn armen onder de pilaar vandaan.Ik viel naarvoren met de pilaar in mijn rug.Achter mij schoot een klein lichtgeven figuur.Langzaam begon het lichtgevende figuur te groeien en de pilaar begon op de rug van de figuur de leunen.Ik viel op de grond en draaide me op mijn rug.Een lichtflits gevolgd door donder was het startsein van zware regen.Ik keek door mijn natte haren heen naar de figuur.Het licht werd minder en de figuur nam vorm aan.Die pokemon herkende ik uit duizende,het was een Arcenine!
Mijn mond viel open en ik keek naar het machtige beest.Ik bekeek de Acrenine.Zijn manen waaiden op de wind en regen.Opeens werden mijn pupillen klein.DIe vlek,die vlek bij zijn oor.Ik krabbelde overeind en liep naar de Arcenine.Ik aaide met mijn hand over zijn oor waar een zwarte vlek zat.
'Growlithe?' Mompelde ik ongelovig.De Arcenine duwde zijn snuit in mijn maag en ik boog me over hem heen om door zijn manen te aaien.
'Oooh jochie,je hebt me gered.' Tranen welde weer op in mijn ogen en ik verstopte mijn gezicht tegen zijn kop.
'Je hebt hem goed opgevoed.'Zei een mannenstem achter me.Vliegensvlug draaide ik me om en dezelfde man als daarnet met zijn cape stond achter me.De man liep langs me heen en liep op Arcenine af.
'Hij houd niet van wildvreemden.' Zei ik maar tot mijn grote verbazing liet Arcenine het gewoon toe dat de man hem aaide.
'Glimmende vacht,mooie ogen.Je Arcenine is gezond geworden.' Zei de man.
'Wie ben jij?' Vroeg ik argwanend.
'Arecnine herkend mij tenminste.' Zei de man lachend en bracht zijn handen naar de capuchon op zijn hoofd.Hij gooide zijn capuchon af.
'Wie herkent zijn eigen vader nou niet?' Zei de man.
'Pap?' bracht ik verbaast uit.Mijn vader sloeg zijn armen rond me heen.Logisch dat Arcenine het toeliet.Ik had Growlithe immers van mijn vader gekregen.Arcenine liet de pilaar van zich afrollen en kwam naast ons staan.Opeens viel iets me op.De wind was gaan liggen.Ik keek verrast om me heen.De regen was ook gestopt.Mijn vader keek in de lucht.De donkere wolken verschoven een beetje en een zonnestraal viel op mij,Arcenine en mijn vader.Een motor kwam aanrijden met Agent Jenny.Ze keek naar mij.
'IK wist al dat je niet binnen bleef.' Zei ze lachend.
'Sorry.' Zei ik maar ik wist dat ik goede had gedaan.
'Spring achterop dan rijden we naar de stadspoort.Daar zullen Suno en Daisuke wel snel aankomen nu de orkanen weg zijn.' Zei Agent Jenny en wees achterop.Ik ging achterop zitten en deed Arcenine in zijn pokeball.
Agent Jenny keek naar mijn vader.
'Geggroet,Blue.' Zei AGent Jenny en scheurde weg.

BAM!!!!!!!!!Wie had dat gedacht.BLUE is de vader van Rena
tamtamtamtam
ps probeer niet in discussie met mij te gaan dat blue 't meisje is want ik heb genoeg bewijs om te laten zien dat je de jongen blue is+dit is MIJN verhaal duz live with it
ps het eerste ZELFGETEKENDE plaatje is lelijk(daar waar rena de pilaar omhoog houd) voor het volgende hooftsutk heb ik weer een tekeningetje