1. Proloog

De hemel was blauw. De zon scheen recht in mijn gezicht, Ik voel wat warms erover glijden. Het was een traan. Het was gebeurt maar ik mis ze zo. Er zijn mooie en trieste momenten in het leven. Ik snap het gewoon niet waarom het nou allemaal mij moest overkomen. De muziek dreunde hard in me oren en wandelde over het pad.
Ik schuilde onder mijn capuchon. Ik moest nog steeds onherkenbaar blijven. Soms als ik de angst over me heen voel.
Ik ben zo bang dat ik die mensen weer eens zou tegen komen.

Dit is de proloog nog niet het verhaal. Ik begin pas al ik een paar stukjes heb.