5)Zoals ik het had gewenst.

Ik wordt wakker door geklop. Welke gek staat aan mijn deur te bonken op die ene dag dat ik eens kan uitslapen?
Ik ben er zeker van dat zelfs al zou Bella er al zijn ze me zou laten liggen tot laat in de namiddag, ook al had ik haar gezegd dat zij me altijd mocht wekken.
"Jake! Sorry knul ik weet dat het je vrije dag is, maar Sam heeft je nodig. Ze hebben die rooie weer gespot!" Wat?
"Ik kom er metteen aan," zeg ik wanneer ik naar buiten ren.
"Wil jij Bella vertellen dat..."
"Ik zorg ervoor dat ze op de hoogte is!" beloofd Billy.
"Bedankt!" Een seconde later ben ik uit het zicht van eender welk mens en begin ik me uit te kleden en te veranderen.
'Sorry Jake, we weten allemaal dat je zin had in deze vrije dag.'
'Geeft niet, Embry als we die rooie nu snel afmaken ben ik al terug voor Bella aankomt.'
'That's the spirit! We gaan een bloedzuiger neerhalen.'
Ik loop zo snel als ik kan. Ik wil dit zo snel mogelijk afgehandeld hebben. Als Bella hoort dat we weer op jacht zijn zal ze zich waarschijnlijk zorgen maken en dan stort ze misschien weer in zoals gisteren.
'Jake alsjeblieft,'
'Jij kan het toch ook niet helpen dat je aan Kim denkt Jared!'
'Ja, maar zij is mijn imprent.'
'Wrijf het er nog maar eens in ja!'
'Sorry, Jake ik deed het niet met opzet.'
'Weet ik, je kan niet helpen dat je dat denkt...maar dan nog, ik ben verliefd op Bella, kan je me echt kwalijk nemen dat ik aan haar denk?'
'Nee, je hebt gelijk.'
Dat is het vervelende aan deze vorm van communicatie, je kan geen twee minuten mijmeren of iedereen heeft commentaar op zeg maar je wiskunde huiswerk.
'Ik voel met je mee makker.'
'Bedankt Embry'
'Willen de dames zich focussen?'
'Klep dicht Paul!' Dat laatste komt van ons alle vier. En we lachen even tot Jared plots een glimp van de rooie ziet.
'Daar is ze' Plots zijn we allemaal één, we denken hetzelfde en bewegen zelfs hetzelfde. We volgen de vampier die achter Bella aanzit. Jezus, deze is goed! Elke keer dat één van ons haar bijna te pakken heeft gaat ze net de andere kant op en missen we haar op een haar na. Ik heb haar drie keer bijna te pakken. Ik vroeg me kort af of Bella het verkeerd had gehad over dat deze geen gave zou hebben. Ik schudde de gedachte van me af. Ik moest me concentreren. We volgden de vampier tot aan de zee.
'Alsjeblieft niet!' denk ik, maar ze springt wel degelijk het water in.
'Nee, nee, nee!' denk ik.
'Niet alweer hè?' stemt Jared in.
'Dat bedoel ik niet echt...'
'Oh, ja Bella is meestal op het strand. Ga haar, maar snel zoeken!'
Ik ben al weg.
Ik ren naar het strand en zie haar op onze boom zitten, starend naar de zee. Ze is oké.
De opluchting is overweldigend. Ik verander meteen terug en kleed me aan.
"Bella!" roep ik opgelucht terwijl ik het strand op loop. Ze kijkt verrast op en glimlacht naar me terwijl ze rechtstaat.
"Hé, Jake! Blij dat je oké bent." Ik omhels haar stevig.
"Ik ook," zucht ik opgelucht.
"Ik was zo bang dat er je iets zou overkomen," fluister ik.
"Hoezo?" vraagt ze terwijl ze zich uit mijn omhelzing los wurmt. Ze leund van me weg zodat ze me aan kan kijken. Ze fronst bezorgd.
"Die bloedzuiger is het water ingedoken. We konden haar niet bijhouden," leg ik uit. Ze kijkt geschrokken naar de zee.
"Dan moeten we maken dat we hier wegkomen," zegt ze. Ik knik en neem haar bij de hand. Samen lopen we met snelle passen over het strand het regent en de wind blaast zo hard dat Bella waarschijnlijk zou zijn omgewaaid als ik niet bij haar was om haar overeind te houden. Bella werpt af en toe angstige blikken op de zee, plots slaakt ze een geschrokken kreet en ik voel haar vallen. Ik vang haar op.
"Gaat het?" Bella schud haar hoofd.
"Victoria, daar!" zegt ze terwijl ze naar het water wijst. Ik keek gespannen naar het water en zie een bos rood haar boven het water uitsteken. Dat niet alleen ze komt dichterbij. Ik laat Bella los en ga beschermend voor haar staan.
"Nee, laat me even." Ik kijk haar ongelovig aan. Is ze haar leven soms beu?
"Ik ga haar een beetje uitdagen," fluistert ze zachtjes. Ik ga voorzichtig een stap opzij.
"Victoria!" schreeuwt Bella. De rode vlek houd even halt.
"Ja, ik heb het tegen jouw!" gaat Bella verder.
"Je komt voor mij, is het niet? Je wilt dat ik lijd, of niet soms? Je wilt me horen smeken me te doden, zodat je dat aan Edward kan vertellen. Je zult tevreden zijn wanneer hij je dood hè? Jij weer bij James en hij voor altijd bij me weg. Dat is het plan of niet? Kom me maar halen! Deze kans krijg je misschien nooit meer!" De rode vlek komt nu heel snel naar ons toe. Ik spring Bella en transformeer meteen. Daardoor ziet Embry waar ik ben en wat er aan de hand is en komt me te hulp hij zal er binnen een minuut zijn. Ik vraag hem voorzichtig te naderen. We mogen haar niet wegjagen nu. De vlek stopt.
"Wat? Ben je bang?!" roept Bella uitdagend.
"Is James een beetje risico niet waart?" Ik kan ondertussen het gezicht van de vampier zien en zag dat het van woede vertrokken is. Ik begin te begrijpen wat Bella wil doen. Hoe meer de vampier bezig is met haar woede hoe groter mijn kansen zijn.
De vampier komt weer snel onze richting uit en al snel bereikt ze het strand en ik grom naar haar.
"Ik ben niet bang voor je Victoria. Want zoals altijd loop je gewoon weer weg. Op deze manier blijf je wel bezig. Ik sterf misschien wel eerder aan ouderdom dan aan jouw." Bella's stem klinkt spottend. Ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben. Bella lijkt dit helemaal onder controle te hebben. Ze is dapper. Ik grinnik, gewoon om die rooie nog wat extra uit te dagen. De vampier schreeuwt en springt op me af. Ik bijt naar haar keel en dit keer is ze niet snel genoeg om me te ontwijken. Op dat moment komt Embry aan en hij helpt me met scheuren. Als we klaar zijn vraag ik hem of ik zijn broek mag lenen hij knikt en ik kijk even naar Bella, ik wil haar duidelijk maken even niet te kijken, maar dat is niet nodig want ze staat al met haar rug naar me toe. Ik verander snel terug, kleed me aan, steek Victoria in brand en loop snel naar haar toe.
"Bella?" vraag ik bang. Ze heeft me nooit zo gezien, is het haar teveel geworden?
"Is het voorbij?" vraagt ze onzeker.
"Ja, ze zal je nooit meer lastig vallen," beloof ik. Bella draait zich snel om en omhelst me stevig.
"Ik ben zo opgelucht," verzucht ze.
"Ik ook. Nu wordt alles weer een beetje normaal. Kom, ik heb echt zin in die spaghetti die je me beloofde," zeg ik. Het is verbazend hoe snel we over gaan in een vrolijke en ontspannen sfeer. We zijn allebei opgelucht. Embry loopt de bossen in. Hij zal zijn huis naakt in moeten sluipen voor hij een broek kan nemen. Arme knul.
Als we de weg naar het dorp opgaan zie ik Sam staan. Hij ziet er gespannen uit.
"Hé, Sam! Embry en ik hebben die rooie om kunnen leggen, geen dank, maar je had Bella moeten zien!" Ik keek haar trots aan en Bella bloosde.
"Dat is al één zorg minder," zei Sam opgelucht, maar de bedrukte uitdrukking verdween niet.
"Wat is er gebeurt?" vraagt Bella bezorgd.
"Harry Clearwater heeft een hartaanval gehad. Het ziet er niet goed uit." Bella snakt naar adem en ook mijn euforie is verdwenen. Instinctief trek ik Bella dichterbij, alsof ik haar tegen dit nieuws kan beschermen.
"Breng haar maar naar huis. Ze is doorweekt," adviseert Sam. Ik voel me meteen stom. Het weer is voor mij geen probleem, maar voor Bella wel.
"Ik voel me prima," verzekerd Bella me, maar ik negeer haar.
"Doe ik. Ga jij maar naar het ziekenhuis," zeg ik tegen Sam, waarna ik haar meeneem naar huis. Bella protesteert regelmatig als ze merkt dat ik me haast en me zorgen om haar maak.
Ik moet me volgens haar niet met haar bezig houden, maar met Billy. Ze zegt dat ze wel zelf naar huis kan en dat we morgen die vrije dag kunnen hebben. Ik luister niet, zeg haar alleen dat ze op zijn minst moet opdrogen en warm worden. Ik laat haar thuis gekomen even alleen op de bank om een handdoek te pakken. Ik zet me naast haar, sla de handdoek over haar schouder en wrijf haar droog.
"Je bent zo weer warm," beloof ik. Ze kijkt naar me en knikt glimlachend.
"Bedankt," zegt ze. Waarschijnlijk heeft ze eindelijk besloten dat het geen zin heeft om te proberen me op andere gedachte en haar te laten vertrekken terwijl ik naar Billy ga om hem te steunen.
"Graag gedaan," glimlach ik terwijl ik een arm over haar schouder slaag. Het is niet mijn bedoeling om romantisch te doen dus ik kijk haar verontschuldigd aan.
"Je vind het toch niet erg?" vraag ik met een knik naar mijn arm.
"Zo word je gewoon sneller warm," voeg ik eraan toe. Bella glimlacht en schud haar hoofd.
"Nee, helemaal niet," zegt ze zacht. Ik glimlach naar haar en sla ook mijn andere arm om haar heen. Plots besef ik hoe moe ik eigenlijk ben. Ik moest maar eens van de gelegenheid gebruik maken een dutje te doen. Al snel merk ik dat ik in slaap gevallen ben want ik ben plots niet meer thuis maar op het strand, met Bella. We hebben een picknick. Ik maak wat grapjes onder het eten, zij lacht erom. Ik pest haar met iets en zij pakt me terug door een kietel gevecht te starten. Ik eindig boven op haar, mijn gezicht vlak boven het hare, haar armen om mijn nek, mijn armen om haar middel. Plots is er een aangename spanning tussen ons. Ik weet dat zij dat ook voelt. Ik buig dichter naar haar toe en kus haar.
Dan gaat de deur open en wordt ik wakker. Ook Bella lijkt net wakker.
"Oh, nee Billy," snikt ze ontzet. Ik bedank Sam en stuur hem terug. Bella zegt dat ze in haar truck wacht en ik stem in. Ze zal zich wel oncomfortabel voelen op dit moment. Ik zit tussen twee vuren. Ik wil Billy graag helpen, maar ik wil Bella niet te lang laten wachten. Billy zegt me dat hij liever alleen wilt zijn. Ik weet niet zeker of hij dat zegt om mij een plezier te doen of dat hij het meent. Dus ik vraag hem zeker vijf keer of hij het zeker weet voor ik naar de auto loop.
Bella zit nog steeds op me te wachten en plots besef ik hoe blij ik mag zijn dat ik haar nog heb.
Ik rijd haar naar huis. Onderweg zeggen we geen woord. We zijn beiden in gedachten. Pas als we voor haar huis stoppen neem ik haar in mijn armen. "Sorry Bella, ik weet dat jij je zo niet voelt, maar ik ben zo blij dat je in orde bent en dat ik nu niet meer bang moet zijn dat die rooie ons voorbij glipt en jouw te pakken krijgt..." Ik aarzel opzoek naar de juiste woorden.
"Het geeft niet Jake. Ik snap precies wat je bedoelt." Ik zucht tevreden. Ik ga met haar mee naar binnen, help met koken en als Charlie thuiskomt is het mijn beurt om me ongemakkelijk te voelen, ik kondig aan dat ik maar eens moet gaan kijken hoe Billy het stelt en wil weggaan. Bella roept me terug.
"Jake! Wacht." Ze loopt op me af en kijkt me diep in de ogen.
"Nog eens bedankt voor vandaag," fluistert ze waarna ze een kus op mijn wang drukt. Als ik het huis uitloop heb ik het gevoel dat ik zou kunnen vliegen.
Nog eventjes geduld en Bella en ik zijn eindelijk echt samen. Zoals het al de hele tijd had moeten zijn.