OO1 || You have to be Rich to be a Bitch
You have to be Rich to be a Bitch
‘Dus, wat zei Sean toen?’ vroeg Valerie opgewonden terwijl ze op mijn brede tweepersoonsbed plofte.
Ik klapte mijn laptop dicht en stond op van mijn bureaustoel.
‘Niets bijzonders’ zei ik en ik haalde mijn schouders op. ‘Ik weet het niet meer precies.’
‘O kom op Julia’ zei Valerie en ze rolde overdreven met haar ogen. ‘Je weet precies wat hij heeft gezegd. En je hebt er vast alle mogelijke interpretaties aan gegeven.’ Valerie keek me met een veelbetekende blik aan.
Ik glimlachte en ging naast mijn beste vriendin op bed liggen. ‘Je kent me te goed.’
Valerie gaf me een vriendelijke duw.
‘Natuurlijk ken ik je goed. Ik ben je beste vriendin. Maar vertel op.’
Ik zuchtte diep en draaide me om op mijn buik.
‘Ik zei dus tegen hem dat ik naar huis moest omdat het al bijna elf uur was.’
‘Ja dat wist ik al’ zei Valerie.
Ik keek haar met een quasi boze blik aan. ‘Wil je nou dat ik het vertel of niet?’
‘Jaja, ik ben al stil’ zei Valerie en ze deed haar mond op slot met een denkbeeldige sleutel.
‘Ik zei dat ik naar huis moest’ zei ik plagerig.
Julie gaf me een geïrriteerde blik maar hield haar mond.
‘En toen…’ zei ik geheimzinnig.
Valerie boog zich iets dichter naar me toe.
‘Toen zoende hij me!’ gilde ik.
‘Nee?! Echt?!’ gilde Valerie.
Ik knikte heftig.
Valerie sprong op en trok mij omhoog. Samen begonnen we op het bed te springen.
‘Aaah!’ gilde Julie. ‘Oh mijn God!’
‘Ja, ik weet het!’ gilde ik terug.
‘Jullie krijgen vast een relatie en dan worden jullie het populairste koppel van school en dan gaan jullie samen naar prom en dan vraagt hij je heel romantisch ten huwelijk en dan verhuizen jullie naar Hawaii en drinken jullie elke dag kokosmelk!’ gilde Valerie opgewonden.
Ik liet me lachend weer op het bed vallen en Julie plofte naast me.
‘Ooh Juul ik ben zo blij voor je’ zei Julia en ze gaf me een knuffel.
Ik glimlachte bond mijn steile karamelkleurige haar, dat ondertussen helemaal in de klit zat van het op bed liggen en het springen, in een paardenstaart. Ik keek even jaloers naar Valerie. Haar lange lichtblonde haren zaten nog perfect in model. Valerie leek wel in een film te leven. Altijd als je haar zag zat haar haar en make-up perfect. Zelfs na het slapen zag ze er nog beter uit dan dat de meeste meisjes er uitzagen nadat ze drie uur voor de spiegel hadden gestaan. Het was dat ook logisch dat veel jongens op haar vielen.
‘Maar weet je wat ik nu zo moeilijk vind?’ zei ik.
‘Nou?’
‘Hebben we nu al officieel wat?’
Valerie rolde met haar ogen, zoals de wel vaker deed. ‘Natuurlijk niet. Jullie hebben toch pas één keek gezoend?’
Ik kromp een beetje in elkaar onder Valerie’s harde blik. Ondanks haar zachte uiterlijk kon ze behoorlijk hard zijn.
‘Nee, dat is waar’ zei ik teleurgesteld.
‘Jullie moeten eerst nog gaan daten!’ zei Valerie. ‘En over daten gesproken, het wordt tijd dat we iets gaan eten.’
Ze stond op en trok me van het bed.
Nog zoiets om jaloers op te zijn. Valerie kon eten wat ze wilde, ze kwam niets aan.
Ik bekeek haar van achteren toen ik achter haar de trap afliep. Eigenlijk was Valerie gewoon perfect. Met haar blonde haren en felblauwe ogen lagen de jongens aan haar voeten en waren alle meisjes jaloers. Maar niet alleen haar haar en ogen maakte haar een opvallende verschijning. Haar kledingstijl viel ook op. Op dit moment droeg ze een zwarte leren broek, een witte oversized tanktop met de Britse vlag erop en een knalrood suède jasje. Aan haar voeten zaten torenhoge knalrode hakken. Ze had haar lippen knalrood gestift. Het leek alsof ze al haar outfits rechtstreeks uit de Vogue haalde.
Een beetje depressief keek ik naar mijn eigen kleding. Een spijkerbroek met slijtplekken, een wit oversized T-shirt en mijn witte All-Stars. Ik had het deze ochtend best een leuke outfit gevonden. Maar naast Valerie leek het wel alsof ik wel een jutte zak aan had. Zo ging het eigenlijk altijd. Valerie viel altijd meer op en ze steeg boven iedereen uit, letterlijk, maar dat kwam door haar hakken. Valerie en ik waren eigenlijk even groot, maar ik leek altijd acht centimeter kleiner.
Toch was ik niet jaloers op Valerie. Ik was juist blij dat ze mijn vriendin was. Je wilde haar niet tegen je hebben, dan kon ze je sociaal kapot maken. Vooral bij ons op school.
Valerie en ik zaten samen op een school in het centrum van Londen waar populariteit het belangrijkst was. Het populaire clubje was zogezegd de ‘Royal Family’. Ze dwongen van iedereen respect af. Infiltreren in dit groepje was moeilijk, bijna nooit werd er een nieuw iemand toegelaten. Eruit gegooid worden was des te makkelijker. Ongeveer een jaar geleden was er een meisje dat roddels had verspreid over Valerie. Ze zou hebben gezegd dat Valerie het met haar vriendje had gedaan, zwanger was geworden en een abortus had laten plegen. Ze werd meteen zonder pardon het groepje uit gezet. Iedereen op school negeerde haar. Niemand twijfelde er maar een seconde aan of de roddel waar was, behalve ik. Ik wist dat het deel van de zwangerschap en de abortus niet waar was, maar Valerie deed erg vaag over het andere gedeelte.
Ondanks dat Valerie zo’n beetje iedere hetero jongen op aarde kon krijgen, had ze nooit een vriendje. Ook was ze geen slet. Ze had een heel tijd wel een vriendje gehad. Ian heette hij. Valerie was stapelgek op hem, totdat ze hem betrapte met een ander, in háár bed. Ze was er weken kapot van. Ze kwam in trainingpakken naar school, droeg geen make-up, staarde levenloos voor zich uit. Ik probeerde haar zo veel mogelijk op te vrolijken. Ik nam haar mee naar feestjes, waar ze normaal gek op was, maar ze bleef depressief. Ik had bijna de hoop opgegeven toen ze opeens veranderde. Ze had haar trainingspak ingeruild voor een strak jurkje en torenhoge hakken. Haar ogen straalden en ze lachte weer. Toen ik haar vroeg wat er was gebeurd antwoordde ze alleen: ‘Ik heb jongens afgezworen.’ Sindsdien heeft ze niets meer met een jongen gehad, behalve dan dat vage incident met die zwangerschap.
Valerie knipte met haar vingers voor mijn gezicht.
‘Wakker worden slaapkop’ zei ze. ‘Ik vroeg je wat.’
Ik schudde verward met mijn hoofd. ‘Wat dan?’
‘Of jij geld mee neemt?’
‘Ja tuurlijk. Heb je niets bij je?’
Valerie rolde met haar ogen. ‘Natuurlijk wel. Ik vind gewoon dat jij me soms moet trakteren.’
Ik keek haar verbaasd aan en ze gaf me een knipoog.
‘Geintje. Kom op, weg gaan. Ik wil alles horen over Sean!’
Eerste hoofdstukken zijn altijd een beetje saai. Ik wil graag de personages goed uitwerken en dat duurt lang.
Leave a comment!
Reageer (6)
Nice
1 decennium geledenEn het is hele maal niet saai de eerste hoofdstuk(cool)
Snel verder!
xx
Me like
1 decennium geledenSnel verder? (:
1 decennium geledenMy Comment: Snel verder!
1 decennium geledenSnel verder! :'D
1 decennium geleden