Prologue.

'LIZ?' schreeuwde ik boven al het lawaai van de paparazzi en de auto die langsrijden uit terwijl ik wanhopig in het rond keek. Haar hand, die ik normaal altijd voelde, was uit mijn hand verdwenen. 'LIZ?' riep ik nogmaals terwijl ik zoekend in het rond keek, maar ver kon in niet kijken doordat ik omsingeld was door paparazzi en veblind door de flitsen. Ik keek wanhopig om mij heen, maar het enige wat ik zag was flitsen. 'HARRY LOOK HERE' roept een paparazzi. Ik vloek binnenmonds. Ik had haar beloofd dat niemand ons ooit lastig zou vallen, en ze bij mij altijd veilig zou zijn. 'LIZ?' roep ik nogmaals wanhopig en ik luister aandachtig of iets hoor. En dan. Hoor ik een gil die door merg en been gaat en verdomd herkenbaar klinkt. Van Liz. Mijn Liz.