15. Klammfels and Beauxbatons

“Wakker worden.” Hermelien schudt me heen en weer, waardoor ik moeiteloos mijn ogen open en in de hare staar. “Goed geslapen?” “Nee. En sinds wanneer ben jij zo ‘opgemaakt’?” “Nieuwe leerlingen.” Ze lacht vriendelijk en trekt dan het dekbed van me af. “Aankleden.” Ik ga me snel verfrissen in de badkamer en kom dan terug in mijn ondergoed. “Wat vind je van dit jurkje?” Ik haal een felblauw jurkje - met plooitjes aan de onderkant en een grijze band gestrikt op de rug - uit mijn hutkoffer. “Strapless dan nog. Zakt dat niet af?” Ik schud mijn hoofd en trek dan het kleedje over mijn hoofd, waarna ik mijn ballerina’s aandoe en mijn haar los over mijn schouder drapeer. “Los haar?” “Ja.” We lopen samen naar beneden en zien dat we niet de enige meiden zijn die zich hebben opgemaakt. “Waarom is iedereen toch zo opgekleed. Het zijn maar nieuwe scholen.” klaagt Ron de hele tijd. Vandaag is hij echt hatelijk om naast te zitten, vooral door al zijn irritante uitspraken. “Goedemorgen Ron.” Kiki komt voorbij in een elegant, zwart jurkje en haar haren in een hoge paardenstaart. Haar outfit - uiterlijk - hebben zeker gewerkt, want Ron blijft haar zeker nog een minuut na staren, totdat Hermelien hem uit zijn dagdroom haalt. “Beste leerlingen,” oppert Perkamentus, “over enkele uren komen de twee andere scholen aan en we willen ze goed verwelkomen, dus ik wil dat iedereen vanmiddag naar buiten komt. Deze ochtend doen jullie nog wat jullie willen. Ga nu maar.” Na de woorden van Perkamentus snellen alle leerlingen de grote zaal uit; sommigen naar boven, anderen naar buiten en nog anderen blijven in de hal en het benedentoilet hangen. Velen van Griffoendor beslissen om samen op de pier aan het meer te gaan zitten, om wat bij te praten. Ginny, ik, Harry en Yiva besluiten om mee te gaan, maar Ron wil met Kiki gaan praten en Hermelien zal waarschijnlijk proberen om zijn hormonen in toom te houden. Lichte regendruppeltjes blijven de hele ochtend op de groep neervallen, maar het lijkt niemand te ergeren, want allemaal blijven we zitten praten. Ik strek mijn tong en laat de regendruppels er voorzichtig op neer vallen. “Kom op zeg, hou eens je manier.” Ginny begint de zijkant van mijn buik te kriebelen, waardoor ik lachend omval.

De middag kwam er snel aan en iedereen rent naar de binnenplaats van de school. Een koets - aangedreven door prachtige hippogrieven - komt afgevlogen en landt op een lang veld naast het meer. Hagrid loopt er meteen naartoe, kalmeert de hippogrieven en opent de koetsdeur uit beleefdheid - een gentleman in wording. Prachtige meiden - blond- , bruin- en zwartharig - komen de koets uitgelopen, gevolgd door een struise dame. Net wanneer iedereen met uigepuilde ogen naar de koets blijft kijken, verschijnt er een schip van onder het wateroppervlak midden in het meer. Het wordt versiert door prachtige masten met grote, witte zeilen. Wanneer het schip aangemeerd is, keren alle leerlingen - van Zweinstein - terug naar de grote zaal om alle andere leerlingen - Klammfels & Beaubatons - te verwelkomen. Als eerste huppelen de blauwgeklede, blond- en bruinharige meisjes van Beauxbatons de grote zaal in. Hun pakjes passen perfect rond hun lichaam en de hoedjes perfect bij de mantelpakken. Ze worden vergezeld door de eerder geziene reuzenvrouw genaamd Mevrouw Olympe Mallemour. Daarna komen de stoere binken van Klammfels hard stampend met hun voeten de grote zaal ingewandeld. Vergezeld door hun schoolhoofd Igor Karkarov en een hemels vuurspektakel. Na de voorstellingen van beide, andere scholen, spreekt Perkamentus de hele bende toe. Zijn stem buldert weer als voorheen door de zaal en wordt weerkaatst tegen de koude muren van het kasteel. “Beste leerlingen. Jullie weten allemaal al dat we dit jaar een speciaal jaar tegemoet gaan. We starten dit jaar met de voorstelling van onze wedstrijd, namelijk de vuurbeker!” Een crèmebeige doek glijdt van het voorwerp af dat vooraan in het midden bedekt stond, waardoor er een gouden beker vol versieringen tevoorschijn komt. Hij staat op een marmeren staander en er dansen blauwe vlammen bovenuit de rand. “Iedere leerling vanaf zeventien jaar, krijgt de toestemming om zijn naambriefje in de vuurbeker te gooien. Leerlingen onder de zeventien jaar worden dus verboden hun naam er in te gooien, maar zullen ook de kans ertoe niet krijgen. Er wordt leeftijdscirkel om de beker geplaatst. Na enkele dagen zal de beker dan drie namen uitspuwen en dat worden dan de drie kandidaten voor het toernooi. Nu is het tijd om te eten en daarna krijgen alle leerlingen nog de kans om elkaar beter te leren kennen. Smakelijk!”