Book 3 - 5

"wie hebben helemaal niets." zei Ik.
Niall keek me boos aan.
"maar waarom doen jullie dan zo?" vroeg Xanthe.
"dat verteld Niall wel." zei ik.
"waarom moet ik dat doen?" vroeg Niall.
We hoorde iemand roepen.
"omdat ik aan het werk ben."
Ik liep terug maar de zaal.
Niall zou toch niet denken dat de fake relatie iets zou worden?
Of zou hij toch...
Voor ik verder kon denken moest ik uitwijken voor Star die rond rende.
"Star!" riep Louis en rende achter haar aan.
Ik liep verder en zag Max staan bij Harry.
"daar is ze." zei Harry en wees naar mij.
Max draaide zich niet eens om.
Ik ging naast Max staan.
"jou zocht ik." zei Max.
"wat hem je nodig?" vroeg ik.
"niets van mij mag je naar huis." zei Max.
"ik hoor wel wanneer ik weer moet langs komen." zei ik en liep weg.
Ik liep naar buiten en zag een grote groep fans staan.
Ze stonden gelukkig achter een hoog hek anders hadden ze me omver gelopen.
Voor ik iets anders van plan was liep ik door.
Toen de meiden uit zicht waren begon ik te rennen.
Ik rende naar links inplaats van rechtdoor.
De jongens waren toch wat later.
En er zou toch niemand zijn die me zou missen.
Ik klom uit het water en ging op de grond zitten.
De waterval was groter geworden.
Ik zat met mijn rug naar de waterval en keek naar de tekeningen.

We liepen de auto in.
Star en Louis zaten weer naast elkaar.
Die twee waren niet van elkaar af te halen.
Ik keek naar mijn litteken en dacht aan Sky.
"heeft iemand Sky gezien?" vroeg ik.
"ja, ze mocht eerder weg." zei Harry.
fijn dat iemand mij dat had verteld.
de auto stopte bij de straat.
ik liep als laatste uit de auto.
"Niall weet jij waar Sky is?" vroeg Zayn toen ik naar binnen liep.
de andere liepen steeds naar boven.
"ik ga haar wel even halen." zei ik en liep weer terug.
ik liep naar de waterval en ging zo stil mogenlijk het water in.
als ik ook een vampier was had ik veel sneller geweest.
maar mens zijn had volgens mij ook zo zijn voordelen.
het water was koud.
ik dook onder de waterval door en zag Sky met haar ug naar me toe zitten.
ik liep zo stil mogenlijk het water uit.
"wat kom je doen?" vroeg Sky zonder zich om te draaien.
hoe wist ze dat ik er was?
ze had me zoiezo niet horen aan komen.
ik ging naast haar zitten.
ze keek naar de muur.
er was een grote tekening van een hart dat bloede.
"waarom heb je dat gemaakt?" vroeg ik.
"omdat ik bijna dood was, maar dankzij jou niet." zei ze en gooide het krijte tegen de muur.
ze gooide het krijtje precies in het midden.
"dankzij mij?" vroeg ik.
"ja, als jij me je bloed niet had gegeven was ik hier niet meer."
daar had ze gelijk in.
"ik ben al wat gewend."
"ik sta bij je in het krijt." zei ze en veegde haar handen af aan haar broek.