Change 8

The first step.
Het is inmiddels al een half jaar geleden dat ik Niall voor het laatst in het echt heb gezien. Lang heb ik nog over hem nagedacht. Samen hebben we heel veel geskyped, gemaild, gesms't en noem maar op. Toch miste ik dat gevoel als je iemand in het echt ziet. Ik probeerde hem maar uit mijn hoofd te zetten en ben veel met Angel gaan stappen. We zijn zo vaak naar de stad geweest als ik weet niet wat en we hebben heel vaak bij elkaar gelogeerd.
Plots krijg ik een berichtje van Niall. 'NOW, SKYPE, NOW' Oke, wat is hier aan de hand? Ik logde in op Skype en Niall begon gelijk het gesprek. Hij was al begonnen met praten nog voordat hij in beeld kwam. 'I need to tell you something' zei hij. Oh nee, als iemand dat zegt weet je zeker dat er iets mis is dacht ik bij mezelf. 'What is it?' vroeg ik dan maar. 'Well, i have an idea, but i don't know if i should do it.' 'Oke tell me!' vroeg ik. 'In case you didn't know, I love to sing, and next month are there the autidions of The X-Factor UK' Ik was helemaal verbluft, ik wist helemaal niet dat hij van zingen hield, naja, het is beter dan slecht nieuws. 'Oh, i didn't know you can sing. Can you show me a little?' 'I would love to' anwoordde hij. Hij begon te zingen, het was echt goed! Ik werd helemaal enthousiast en zei dat hij het moest doen. Hij zei ook dat hij het als eerste aan mij zou vertellen als hij door was of niet.

Ik rende zo snel mogelijk naar Angel's huis, het was toch maar 2 straten om de hoek. Ik belde aan en haar moeder liet me binnen. 'Ze is op haar kamer, maar ze voelt zich niet zo goed dus pas maar op' zei ze. Ik knikte en rende de trap op, stormde haar kamer binnen. Terwijl ik de deur open deed was ik al aan het praten. 'Niall gaat meedoen aan The X Factor UK over een paa...' Ik stond in de deuropening en bleef daar ook staan. Ik zei niks, en volgens mij had ik mijn mond nogal open staan. Daar lag ze, Angel, op haar bed. Ze zag er heel slecht uit. 'A... A... Angel? Wat is er gebeurd? Je hebt overal blauwe plekken!' Heel zwakjes probeerde ze rechtop te zitten. 'Ik moet je wat vertellen, maar je mag het tegen niemand zeggen!' Ik knikte en ging zitten, ik had het gevoel dat dit wel even zou duren. Ze nam een diepe zicht en begon te praten. 'Luister, 3 maanden geleden was ik in de stad, ik was alleen. Ik was op de fiets op weg naar huis toen ik iemand hoorde gillen. Ik stopte en keek om mij heen, het geschreeuw kwam vanachter de bosjes. Ik liep erheen en ik zag een jongen met een zak. Dat was het laatste wat ik zag want volgens mij werd ik geslagen en werd alles zwart. Toen ik mijn ogen open deed lag ik op een bed. De blauwe plekken had ik al.' Ik kon niks uitbrengen. Ik had al een vermoeden wat er gebeurd zou zijn, want dit soort dingen zie je overal in het nieuws. Het was alsof Angel mijn gedachten las en ging verder. 'Het is precies wat je denkt, alleen erger. Ze dwongen me om in de prostitutie te gaan en als ik het verder zou vertellen zouden ze mij vermoorden. Ik kon er natuurlijk niks tegen doen en ben een week gegaan. Maar het werd erger, de handelen in drugs en maken zelf ook drugs. Ze proberen nieuwe drugs te maken om te verkopen maar het moet op iemand getest worden. Ze vroegen mij, ze gaven me van alles en als ik ook maar iets ertegen deed, sloegen ze me.'