Hoofdstuk 20

'Nu moet ik het wel doen.' zei ik lachend.
Madame Pomfrey glimlachte aardig.
'Oh, ehm, ik moet Potter nog wat skelletine geven.' ze liep enthoushiast naar het derde bed.
Ron en Hermoine stormden binnen.
'Harry!' riep Ron.
Ik keek naar het achterste bed, waar Harry rustig lag de slapen.
'Hij ligt te slapen!' riep ik overtuigd.
Daarna kwam pap nog.
'Bella, je moest tien minuten geleden al terug zijn.' Zei hij, bijna schreeuwend.
'Ik, heb hier een baantje, ik ben een heler nu.' zei ik glimlachend.
'Bella, ik zie je morgen, je bent klaar nu.' zei madame Pomfrey.
Ik rende weg, en kwam Filch tegen, wat niet handig was, want ik zat onder de modder.
Gelukkig redde Lockhart me.
'Ik zal je een exemplaar van mijn boek geven, het verbaasd me dat je die nog niet hebt...' Ik werd regelrecht naar mijn slaapzaal vervoerd.
'Ga je hier maar klaarmaken voor het avonddiner.' Ik keek hem verontwaardigd aan.
Lockhart liep weg, terwijl ik mezelf in een mooi grijs jurkje hees.
Verveeld sjokte ik naar de Grote Zaal, waar alle lekkere geurtjes vandaan kwamen.
Snel nam ik een slok pompoensap en nam aardappeltjes met wat vis, schrokte dat naarbinnen en liep weer weg.
Ik moest degene betrappen die mevrouw Norks had Versteend.
Het was al na achten terwijl ik naar de ziekenzaal liep om madame Pomfrey welterusten te wensen.
'Hey, jij daar!' een jongetje, van rond de 1,40 lang keek me geschrokken aan.
Ik hoorde luid gesis.
Snel dook ik weg en verstopte me in een hoek.
Daarna keek ik op de plek waar de jongen stond.
Hij lag roerloos op de grond, en was haast grijs.
'Pap!' riep ik.
Opnieuw hoorde ik het gesis.
Ik dook weg achter een pilaar.
'Ga weg!' uit mijn mond kwam een vreemde taal, die de slang leek weg te jagen.
Ik stond op en bekeek de jongen, die een camera vast had.
'Pap!' riep ik opnieuw.
Binnen enkele minuten kwamen er leraren aan.
'Er is weer iemand aangevallen.'
Iedereen keek naar mij, terwijl ik mijn hoofd schudde.
Pap kwam eraan.
'Bella kan dit onmogelijk gedaan hebben, ze is bovendien nog maar vijftien...' ik knipte in mijn vingers en concentreerde me op de kleur turquoise.
'En een uiterst goede transformagiër.' vervolgde professor Flitwick.
Ik grinnikte, en ging achter professor McGonagall staan.
Draco Malfoy was ook uit bed gekomen.
'Haha, weer een modderbloedje.' grinnikte hij.
Al snel waren Fred, George, en Malfoy er.
George probeerde me op te vrolijken met een grote wipneus, die hij op Fred's gezicht toverde, maar niks maakte me weer blij.
'Bella, breng deze derdejaars en deze tweedejaars naar hun slaapzalen, en snel!' riep professor Lockhart.
Fred liep al uit zichzelf naar de slaapzaal, maar ik moest George echt begeleiden.
'Nou, tot morgen dan, hé?' bij de slaapzaal kuste hij me, en ging naar binnen.
'Hey, dat is mijn vriendinnetje!' riep Malfoy woedend.
Snel liepen we naar de slaapzaal van Slytherin, en gingen slapen.