Hoofdstuk 1. Een spookober, Teddelina Wekkerradiohoho en veel winden.

Er was eens een teddybeer. Hij heette Teddy. Op een dag ging hij naar een restaurant. Hij liep Naarden tafeltje en ging zitten. De over kwam. Hij zei: 'Deze tafel is gereserveerd.'
'Oh.' zei Teddy. 'Door wie dan?'
'Door Teddelina Wekkerradiohoho'
'Wie is dat?'
'Een lelijkerd vind ik persoonlijk.'
'Pardon?' zei iemand die achter de ober stond. De ober werd rood en draaide zich om.
'Het spijt me mevrouw Wekkerradiohoho. Dat was eh.... Eh....'
De ober zegt niks en verandert in een spook en laat een scheet. Het ober spook zweeft weg.
'Ik wist niet dat spoken kunnen winden.' zegt Teddy. Teddelina lacht en s telt zich voor. 'ik ben Teddelina Wekkerradiohoho.'
'Ik ben Teddy van Lavalampenstijn.' zegt Teddy. Teddelina gaat o de stoel tegenover Teddie zitten en laat een keiharde wind. Ze wordt rood en draait zich om. Ze ziet nog net het overspoot verdwijnen. Teddelina keek were Naar Teddy. Torn lite Teddy een scheet. Ze beginnen beide te lachen.


EINDE!