14. Almost a normal day
“Toe nou Yiva, Evie. Blijf bij ons, dan bij die sukkeltjes.” Evie fluistert wat in Yiva haar oor en gaat dan naast Draco staan, waarbij ze haar arm om zijn middel slaat. “Toch nog één iemand met verstand daarboven.” “Sorry Evie.” Yiva komt naast mijn staan en slaat - net zoals Evie daarjuist gedaan heeft - haar arm om mijn middel. “Geeft niet. We blijven vriendinnen.” Ze lacht vriendelijk naar Yiva en loopt dan mee weg met Patty, Amy, Draco, Korzel en Kwast. Wij gaan juist de andere kant op, naar de Noordertoren.
Na enkele minuten voor ons huiswerk te hebben gezeten, geven we het half op en sluiten onze boeken. “Hier zijn jullie. Dragen!” beveelt Hermelien ons nadat ze een button in onze handen heeft gedrukt. We spelden hem allemaal op onze kledij en lezen daarna pas wat er echt op staat. SHIT. “En wat betekent het?” Hermelien legt ons alles uit, waarna we samen terug vertrokken naar de volgende lessen. Allemaal verlopen ze tergend traag en bij de les van Sneep krijg ik de hele tijd op mijn kop. Toverdranken heb ik samen met Ron en Harry en dan kan ik nooit zwijgen, want ik heb te veel te vertellen. “Dawn, als ik je nog een woord hoor zeggen, vlieg je de klas uit!” “Ja meneer.” Ik staar bedeesd naar de bladzijde voor mijn neus en lees de ingrediënten voor een nieuwe toverdrank. “We zullen vandaag de voor- en nadelen van de toverdrank opsommen en morgen zullen we pas de toverdrank maken.” Iedereen stemt tevreden in en sommigen beginnen onmiddellijk hun handen in de lucht te steken om antwoorden te geven. Plots krijg ik een briefje tegen mijn hoofd gegooid en geamuseerd begin ik het te lezen. Zeg Dawn, kom morgen, vlak na de middag - pauze nog - naar de badkamer voor de oudere leerlingen. Draco Ik kijk naar het briefje en wrijf het zenuwachtig tussen mijn duim en wijsvinger weg en weer. Wat moet ik nou? De ogen van Draco branden vurig op mijn gezicht, maar ik blijf naar mijn boek staren en steek het briefje er tussen de achterflap in.
“Kom, we gaan eten.” Ginny neemt mijn hand vast en trekt me mee naar de zaal, waar Kiki al aan onze afdelingstafel zit. “Goedenavond.” Ze kijkt op en het eerste wat me opvalt is dat haar ogen waterig zijn en bloeddoorlopen. “Wat is er gebeurd?” Ginny plaatst zich net achter mij op de bank en leunt dichter naar Kiki toe op haar ellebogen. “Je broer. Ik kan er niet meer tegen! De ene keer laat hij me zelfzeker voelen en de andere keer negeert hij me volledig.” Ik kijk haar vragend aan, maar snap dan - enkele seconden nadat ik mijn hersenen heb beginnen pijnigen - dat ze ‘verliefd’ op Ron is. “Het komt wel goed. Ik ga eens met hem praten.” Kiki kijkt me vol bewondering aan, waarna haar mondhoeken lichtjes naar boven krullen.
“Beste leerlingen,” Perkamentus staat recht wanneer iedereen al aanwezig is en begint met luide stem - door de toverstok tegen zijn keel gedrukt ‘sonorus’ - iedereen aan te spreken. “Morgen is het de grote dag, want Klammfels en Beauxbatons zullen net na de middag arriveren voor het toverschooltoernooi. Ook dan worden alle spelregels uitgelegd en zullen deelnames mogelijk zijn. Mag ik jullie nu vragen, nadat de postuilen geweest zijn, onmiddellijk naar de slaapzalen te vertrekken voor een goede nachtrust. Want morgen wordt het een lange en zware dag, weliswaar zonder lessen. Die worden tot nader order afgeschaft.” Een luid gewoel stijgt op in de zaal en niet veel later vliegen alle uilen via het dak, de vensters en eikenhouten deur naar binnen. “Ik heb post!” roep ik enthousiast tegen het deel van de tafel waar ik aan zit. “Proficiat?” Yiva duwt met haar vuist tegen mijn schouder en loopt dan samen met Evie - die al naar ons was gekomen - weg naar buiten. “Voorlezen.” lacht Hermelien vrolijk. “Oké, hier gaan we; Wees voorzichtig met wie je omgaat. Niet iedereen is hoe hij of zij lijkt.” Ik kijk van Harry naar Ron, van Ron naar Hermelien en dan nog eens naar Ginny. “Raar.” “Dacht je?” Ik verfrommel het kleine briefje en gooi het in een kaars die de tafel versierd. “Bullshit.” “Zijn we? Ik ben eigenlijk wel moe.” We staan met zijn allen op en lopen naar de Dikke Dame, maar voordat ik de kans heb om - als laatste - naar binnen te gaan, kom Draco de doorgang versperren. “Kom even met me mee.”
Buiten blijft hij me de hele tijd aanstaren zonder nog iets te zeggen. Zijn donkergrijze ogen stralen door het licht van een petroleumlamp en de maan geeft zijn haar een magische glans. “Je bent speciaal.” De woorden floepen eruit zonder dat ik er kon bij nadenken, waardoor ik verlegen naar de grond staar. “Jij ook en dat weet je. Ik ga nooit om met losers van Griffoendor. Voel je maar vereerd.” “Dus je vind me een loser?” Hij lacht zijn witte tanden bloot en neemt daarna mijn linkerhand in zijn rechter. “Misschien een beetje.” spot hij met mijn vraag. Héél erg hatelijk. “Ik kan niet lang blijven, want de anderen zullen zich waarschijnlijk al afvragen waar ik blijf. En morgen wordt het vroeg dag. De voorbereidingen moeten ook nog gebeuren.” “Hoeft niet lang te zijn.” Zijn gezicht brengt hij dichter naar het mijne en legt zijn hand achter mijn nek. Voor ik het goed en wel besef raken zijn zachte lippen de mijne en volgt een passionele, maar voorzichtige kus. Hij lijkt niet gehaast en legt gevoel in de kus, wat ik niet had verwacht. Volgens mij werd hij beïnvloed door zijn vrienden, maar op dit moment helemaal niet. Hij legt zijn eigen gevoelens er volledig in en trekt zich niets aan van mijn ene hand dat op zijn borst ligt en de stem die zich door het duister boort. Stem? Draco laat me meteen los en kijkt woedend in het rond. “Het is George Wemel.” fluistert hij met afgunst in zijn stem. “Ik ga wel. Tot morgen.” Hij wrijft even over mijn haar en loopt dan dieper het duister in, terwijl ik naar de schoolpoort loop. “Ik kom!” “Draco.” gromt hij boos. “Hij moest praten.” “Laat maar. Je bent me geen uitleg verschuldigd.” Zwijgend lopen we naar boven en enkele vragen spoken door mijn hoofd. Zoals; Waarom kwam hij achter me en niet Hermelien, Harry, Ron of Ginny? “Ik ga slapen.” Ik knik en loop naar de meisjesslaapzaal, waar ik na enkele minuten - nadat ik in mijn bed gekropen ben - in een diepe slaap val. Een slaap waarin een droom of meer passend een nachtmerrie me doet woelen.
Na enkele minuten voor ons huiswerk te hebben gezeten, geven we het half op en sluiten onze boeken. “Hier zijn jullie. Dragen!” beveelt Hermelien ons nadat ze een button in onze handen heeft gedrukt. We spelden hem allemaal op onze kledij en lezen daarna pas wat er echt op staat. SHIT. “En wat betekent het?” Hermelien legt ons alles uit, waarna we samen terug vertrokken naar de volgende lessen. Allemaal verlopen ze tergend traag en bij de les van Sneep krijg ik de hele tijd op mijn kop. Toverdranken heb ik samen met Ron en Harry en dan kan ik nooit zwijgen, want ik heb te veel te vertellen. “Dawn, als ik je nog een woord hoor zeggen, vlieg je de klas uit!” “Ja meneer.” Ik staar bedeesd naar de bladzijde voor mijn neus en lees de ingrediënten voor een nieuwe toverdrank. “We zullen vandaag de voor- en nadelen van de toverdrank opsommen en morgen zullen we pas de toverdrank maken.” Iedereen stemt tevreden in en sommigen beginnen onmiddellijk hun handen in de lucht te steken om antwoorden te geven. Plots krijg ik een briefje tegen mijn hoofd gegooid en geamuseerd begin ik het te lezen. Zeg Dawn, kom morgen, vlak na de middag - pauze nog - naar de badkamer voor de oudere leerlingen. Draco Ik kijk naar het briefje en wrijf het zenuwachtig tussen mijn duim en wijsvinger weg en weer. Wat moet ik nou? De ogen van Draco branden vurig op mijn gezicht, maar ik blijf naar mijn boek staren en steek het briefje er tussen de achterflap in.
“Kom, we gaan eten.” Ginny neemt mijn hand vast en trekt me mee naar de zaal, waar Kiki al aan onze afdelingstafel zit. “Goedenavond.” Ze kijkt op en het eerste wat me opvalt is dat haar ogen waterig zijn en bloeddoorlopen. “Wat is er gebeurd?” Ginny plaatst zich net achter mij op de bank en leunt dichter naar Kiki toe op haar ellebogen. “Je broer. Ik kan er niet meer tegen! De ene keer laat hij me zelfzeker voelen en de andere keer negeert hij me volledig.” Ik kijk haar vragend aan, maar snap dan - enkele seconden nadat ik mijn hersenen heb beginnen pijnigen - dat ze ‘verliefd’ op Ron is. “Het komt wel goed. Ik ga eens met hem praten.” Kiki kijkt me vol bewondering aan, waarna haar mondhoeken lichtjes naar boven krullen.
“Beste leerlingen,” Perkamentus staat recht wanneer iedereen al aanwezig is en begint met luide stem - door de toverstok tegen zijn keel gedrukt ‘sonorus’ - iedereen aan te spreken. “Morgen is het de grote dag, want Klammfels en Beauxbatons zullen net na de middag arriveren voor het toverschooltoernooi. Ook dan worden alle spelregels uitgelegd en zullen deelnames mogelijk zijn. Mag ik jullie nu vragen, nadat de postuilen geweest zijn, onmiddellijk naar de slaapzalen te vertrekken voor een goede nachtrust. Want morgen wordt het een lange en zware dag, weliswaar zonder lessen. Die worden tot nader order afgeschaft.” Een luid gewoel stijgt op in de zaal en niet veel later vliegen alle uilen via het dak, de vensters en eikenhouten deur naar binnen. “Ik heb post!” roep ik enthousiast tegen het deel van de tafel waar ik aan zit. “Proficiat?” Yiva duwt met haar vuist tegen mijn schouder en loopt dan samen met Evie - die al naar ons was gekomen - weg naar buiten. “Voorlezen.” lacht Hermelien vrolijk. “Oké, hier gaan we; Wees voorzichtig met wie je omgaat. Niet iedereen is hoe hij of zij lijkt.” Ik kijk van Harry naar Ron, van Ron naar Hermelien en dan nog eens naar Ginny. “Raar.” “Dacht je?” Ik verfrommel het kleine briefje en gooi het in een kaars die de tafel versierd. “Bullshit.” “Zijn we? Ik ben eigenlijk wel moe.” We staan met zijn allen op en lopen naar de Dikke Dame, maar voordat ik de kans heb om - als laatste - naar binnen te gaan, kom Draco de doorgang versperren. “Kom even met me mee.”
Buiten blijft hij me de hele tijd aanstaren zonder nog iets te zeggen. Zijn donkergrijze ogen stralen door het licht van een petroleumlamp en de maan geeft zijn haar een magische glans. “Je bent speciaal.” De woorden floepen eruit zonder dat ik er kon bij nadenken, waardoor ik verlegen naar de grond staar. “Jij ook en dat weet je. Ik ga nooit om met losers van Griffoendor. Voel je maar vereerd.” “Dus je vind me een loser?” Hij lacht zijn witte tanden bloot en neemt daarna mijn linkerhand in zijn rechter. “Misschien een beetje.” spot hij met mijn vraag. Héél erg hatelijk. “Ik kan niet lang blijven, want de anderen zullen zich waarschijnlijk al afvragen waar ik blijf. En morgen wordt het vroeg dag. De voorbereidingen moeten ook nog gebeuren.” “Hoeft niet lang te zijn.” Zijn gezicht brengt hij dichter naar het mijne en legt zijn hand achter mijn nek. Voor ik het goed en wel besef raken zijn zachte lippen de mijne en volgt een passionele, maar voorzichtige kus. Hij lijkt niet gehaast en legt gevoel in de kus, wat ik niet had verwacht. Volgens mij werd hij beïnvloed door zijn vrienden, maar op dit moment helemaal niet. Hij legt zijn eigen gevoelens er volledig in en trekt zich niets aan van mijn ene hand dat op zijn borst ligt en de stem die zich door het duister boort. Stem? Draco laat me meteen los en kijkt woedend in het rond. “Het is George Wemel.” fluistert hij met afgunst in zijn stem. “Ik ga wel. Tot morgen.” Hij wrijft even over mijn haar en loopt dan dieper het duister in, terwijl ik naar de schoolpoort loop. “Ik kom!” “Draco.” gromt hij boos. “Hij moest praten.” “Laat maar. Je bent me geen uitleg verschuldigd.” Zwijgend lopen we naar boven en enkele vragen spoken door mijn hoofd. Zoals; Waarom kwam hij achter me en niet Hermelien, Harry, Ron of Ginny? “Ik ga slapen.” Ik knik en loop naar de meisjesslaapzaal, waar ik na enkele minuten - nadat ik in mijn bed gekropen ben - in een diepe slaap val. Een slaap waarin een droom of meer passend een nachtmerrie me doet woelen.
Er zijn nog geen reacties.