13. Mijn eerste Zwerkbaltraining

Ik prikte wat in mijn worstjes. 'Eet wat', zei Britt. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik heb geen honger', zei ik. Dylan schoof wat aardappelpuree op mijn bord. 'Je moet genoeg energie hebben voor de training', zei hij en met tegenzin at ik alles op. 'Lekker, die groepsdruk', zei ik toen ik klaar was en Britt en Dylan begonnen te lachen.

Om kwart voor zeven liepen Britt, Dylan en ik naar het Zwerkbalveld, met onze bezems in de hand. We hadden, toen we uitgekozen waren voor het Zwerkbalteam, al onze ouders een brief gestuurd, met het verzoek om een bezem te kopen en twee ochtenden later, landden drie grote bezems op de tafel van Griffoendor. We hadden besloten alle drie dezelfde bezem te nemen en omdat de bezem die we wilden in de uitverkoop was, hadden we alle drie een Vuurflits, de beste bezem tot nu toe. We kwamen aan op het Zwerkbalveld. Drie grote oudeklassers torenden boven ons uit, behalve één jongen die waarschijnlijk in de tweede of derde klas zat. Een meisje kwam naar ons toe en schudden alle drie onze handen. 'Ik ben Annelies en aanvoerder van het Zwerkbalteam van Griffoendor', zei ze en ze wees Britt aan. 'Britt, de Jager, flexibel en soepel.' Britt knikte en Annelies wees naar Dylan. 'Dylan, de Wachter, kan snel naar de Slurk toe spurten.' Dylan knikte en Annelies wees mij aan. 'Zoey, de Zoeker, kan de piepkleine Snaai op tientallen meters afstand zien, zelfs in het donker en is niet bang om ernaartoe te racen.' Was dat wat madame Hooch over mij had gezegd?! Ik besloot hetzelfde als de rest te doen en te knikken. Annelies glimlachte, draaide zich om, haar bruine krullende haar achter zich aan zwiepend, en klapte in haar handen. 'Oké', zei ze. 'We hebben, zoals jullie al weten, drie nieuwe spelers. Eersteklassers met talent van profs.' Profs? 'We gaan beginnen met een klein potje tegen Huffelpuf, die zo vriendelijk waren met ons mee te trainen.' Ze keek op haar horloge. 'Ze moeten zo komen', zei ze. 'Laten we alvast gaan invliegen.' We stapten alle zeven op onze bezems en zetten ons af. Ik vloog nog amper een seconde en ik voelde nu al dat de Vuurflits een bezem was die op de kleinste aanwijzingen reageerde. Britt, Dylan en ik deden wat racejes, tot Huffelpuf er was en we dat kleine wedstrijdje gingen doen.

Ik boog voorover, mijn Vuurflits ging nog sneller. Ik stak mijn hand vooruit, naar het kleine gouden balletje, dat voor mij en de Zoeker van Huffelpuf uitvloog. Ik boog nog verder voorover, mijn bezem ging net iets sneller dan die van Thomas. Ik greep naar de Snaai. Ik voelde een tegenstribbelend balletje in mijn hand, ik had hem! Ik ging achterover zitten om te remmen en Thomas stormde me voorbij. Ik keek om me heen. Iedereen van Griffoendor klapte en juichte en ik voelde dat ik rood werd. Annelies vloog naar me toe en stak haar hand uit. Ik gaf haar de snaai. 'Dat is al de zesde keer achter elkaar dat je hem eerder hebt dan Thomas', zei ze glimlachend. 'Ik heb zo'n gevoel dat dit een geweldig jaar word voor het Zwerkbalteam van Griffoendor.' Ik glimlachte.

'... en toen boog ze voorover en racete Thomas voorbij...' 'Ik racete hem niet voorbij...' 'Dat deed je wel! Maar hoe dan ook, ze had hem zes keer achter elkaar, alle zes keren! Van Thomas, één van de beste Zoekers in de geschiedenis van Zweinstein! Ze is misschien zelfs beter dan Harry Potter!' Ik keek Dylan aan. We liepen met alle eersteklassers naar de donderdagse ochtendles Transfiguratie en Dylan liep op te scheppen wat voor een goede Zoeker ik was bij de training gisteravond. We zouden elke woensagavond, vrijdagavond en zaterdagochtend trainen en alle wedstrijden waren op zondagen gehouden, maar de eerste wedstrijd van het seizoen, Griffoendor tegen Zwadderich, was pas op 2 november. Toch was ik al een beetje nerveus. Zwadderich had namelijk een héél goed team. 'Ik zal nooit beter worden dan Harry Potter', zei ik protesterend. Iedereen keek Britt, Dylan en mij verbaasd aan. Annelies had namelijk na de training ons alle overwinningen van Harry Potter laten zien. Hij had pas verloren in zijn derde schooljaar en dat was omdat hij werd aangevallen door Dementors. Britt zag ze verbaasd kijken en grinnikte. 'Harry Potter is de tot nu toe beste Zoeker die ooit naar Zweinstein is gegaan', legde ze uit en iedereen kreeg een begrijpende blik in zijn of haar ogen. We stapten het lokaal binnen voor onze eerste les van donderdag. We gingen zitten en luisterden naar professor Anderling, die liet zien hoe je een veiligheidspeld in een paperclip kon veranderen.