Rory and Lora, sitting in a tree

In de late zaterdag zon lopen Rory en ik hand in hand door het grote park aan de rand van Lima. Paarse, rode en oranje strepen kleuren de hemel. Blaadjes ritselen in de bomen waar kleine vogels nestelen. Hun vrolijke gekwetter is overal hoorbaar.
Sinds de donderdag dat Rory en ik tijdelijk opgesloten zaten in het hok, ben ik niet meer van zijn zijde geweken. Het klinkt allemaal zo kort geleden. Als me afgelopen maandag gevraagd zou zijn hoe mijn eerste schoolweek zou verlopen, zou het nooit in me opgekomen zijn, dat ik met deze jongen zou eindigen. Nu weet ik beter. Er is niemand beter. Ik glimlach naar Rory en hij glimlacht terug. Het is stil, maar het is deze keer geen ongemakkelijke stilte.
Mijn leven is veranderd. Ik was misschien wel het stereo type cheerleader, die graag gezien wilde worden met een jock. Die met haar mede cheerleaders op vakantie ging. De meiden die ik beschouwde als vriendinnen, maar niet eens echt kende, laat staan dat ze mij kenden. Ik ben blij dat ik het achter me gelaten heb. Ik ben blij, met mijn nieuwe leven.

Plots hoorde ik achter me stemmen. 'Lora and Rory, sitting in a tree,' begon een meisjesstem te zingen. 'K-I-S-S-I-N-G,' gingen een paar jongensstemmen verder. Rory en ik draaiden ons om. Nathalie, Mike, Sam en Kurt bleken achter ons te lopen. De laatste deed een stap naar voren. 'First comes the love, then comes the marriage. Then comes the baby, in a baby carriage.'

---

Iedereen heel erg bedankt voor het lezen van de story. Ik kom er net achter dat ik over de 20000 woorden zit, en vond het laatst geschrevene wel een mooi (voorlopig) einde. Ja, voorlopig. Misschien hadden jullie het al gezien, maar ik ga zeker een vervolg schrijven. Hiervoor moet ik natuurlijk eerst wat inspiratie opdoen, du verwacht het niet volgende week al. In ieder geval heel erg bedankt voor het lezen, kudoën, abonneren en reagren, ik laat het weten als het vervolg online staat, door middel van een extra hoofdstuk op deze storie