I will always be there for you

Leah en ik vielen giechelend op de bank. We hadden net super vaag gedanst op harde muziek. 'Dat heb ik niet meer gedaan sinds mijn 15e!' zei Leah giechelend. Ik hoorde een piepje en sprong snel op. 'De brownies!' We renden allebei naar de oven en haalde er de brownies uit. De jongens moesten hun ronde doen en wij waren achtergebleven. Het was eerst een beetje ongemakkelijk geweest, maar toen ontdekte ik dat Leah ongeveer net zo dol was op bakken als ik. 'Ze zijn goed gelukt!' riep ik. Leah lachte. 'Ze zijn precies goed.' grinnikte ze om mijn entousiasme. Ik hoorde een liedje(http://www.youtube.com/watch?v=j8OpA_f4DtM) op de radio die we wat zachter hadden gezet. 'OMG, dit liedje is zo vet!!' Ik zette hem weer harder en we gingen weer dansen en lekker vals meezingen. Halverwege het liedje werd het geluid weer zachter en we draaide ons geschrokken om. Paul, Jared, Sam, Seth, Embry, Quil en Jacob stonden daar, met opgetrokken wenkbrauwen. Leah en ik schoten in de lach. 'We hebben brownies gebakken.' zei ik toen. 'Ja, dat zagen we.' antwoordde Paul. 'Wij gaan ze wel halen.' Leah liep voor mij uit naar de keuken. 'Zag je hun gezichten! Hilarisch!' proestte Leah. We giechelde beide. Toen we beide met een Big Smile de keuken uit kwamen met de brownies, juichden de jongens hard. 'Ik heb honger!' riep Seth. 'Vreetzak!' zei Leah, maar in plaats van het te snauwen, zei ze het lachend. Leah was de laatste veel vrolijker geworden. 'Waarom komt Emily eigenlijk nooit?' vroeg ze nogsteeds lachend. Véél vrolijker. 'Ja, ze hoeft echt niet weg te blijven. Ik ga haar echt niet opeten.' zei ik lachend. De sfeer werd opeens veel gespannener. Dat was het dus. Sam vertrouwde me niet. Ik beet op mijn lip en Paul pakte mijn hand vast. Ik betrapte mezelf er op dat ik nu het liefst naar Sam wou schreeuwen. Ik deed heel erg mijn best en het was in 100 jaar al niet meer mis gegaan. 'Misschien moet gaan Sam.' Mijn stem klonk koud en mijn ogen werden donkerder. 'Dat maak ik zelf wel uit.' Was zijn simpele antwoord. 'Sam. Ga. NU!' Ik had Paul nog nooit zovel gezag zien uitstralen. Sam keek hem aan en knikte. Sam liep langs me de deur uit en het was maar goed dat Paul me vast had. De andere jongens liepen zonder me aan te kijken en zonder iets te zeggen weg. Leah stond als laatste op en legde haar hand op mijn schouder. Ze glimlachte naar me en liep toen ook de deur uit. Paul nam me in zijn armen en alle boosheid was weg. Ik voelde me leeg. Sam had zonder het te weten een gevoelige snaar geraakt. Mijn grootste angst was om en controle te verliezen, iemand pijn te doen en vervolgen Paul kwijt te raken. Mijn schouders begonnen zachtjes te schokken en Paul drukte me nog dichter tegen hem aan. 'Ik laat je nooit alleen, hoor je me. Nooit.' Ik knikte tegen zijn borst. 'Ik ben gewoon bang om je kwijt te raken.' Gaf ik toe. 'Ik ga nergens heen.' fluisterde hij. Het schokken was erger geworden. Ik kon me niet voorstellen dat iemand zoveel van me zou kunnen houden.