~1~

Zo snel als ik kan pak ik mijn koffers. Ik moet hier weg, en rap! Ik haat ze! IK HAAT ZE! Ik zou het kunnen schreeuwen, maar dat is misschien niet zo’n goed plan. Ze slapen de kamer naast me. ‘Ze’ zijn trouwens mijn ouders. Zij haten mij, dus ik haat hen. Als ik mijn koffers gepakt heb kijk ik voor de laatste keer mijn kamer rond en fluister ‘ik zal je missen..’. Mijn kamer, de enige plek waar ze me niet konden lastig vallen. Vorig jaar heb ik er nog een slot opgezet. Dat hebben ze trouwens nog steeds niet door, ze kijken bijna niet naar me om. Enkel om op me te zeuren. Ik sluip stil nog even Lisa’s kamer in, mijn klein zusje. Zij is de enigste wie ik zal missen. Mij kan ze niet missen, daar is ze nog te klein voor. Dat is misschien ook het beste. Ik geef haar een kus en sluip naar beneden. Snel doe ik mijn jas aan en stap naar buiten.
Ik kijk rond. Naar waar zou ik gaan? Oh shit! Dit had ik beter al eerder bedacht. Ik besluit vannacht maar bij de boer te gaan slapen, die woont hier een kilometertje verder. In zijn kippenhok is er altijd plek, ik ben er nog al eens een keer gaan slapen. Toen liep ik ook weg, maar nu is het echt. Echt echt..
Als ik eindelijk in slaap val hoor ik zijn haan kraaien. Oh nee! Zo rap als ik kan loop ik naar buiten. Die ouwe boer is echt heel traag dus ik weet niet waarom ik zo rap doe, maar goed. Toen ik niet kon slapen heb ik bedacht waar ik naar toe ging. Het is mijn tante geworden. Ze heeft helemaal geen contact meer met haar familie. Alleen stuurt ze op mijn verjaardag een kaartje. Ze woont hier een tiental kilometers verderop. Een fiets heb ik niet, die hebben mijn ouders verbrand toen ik een keer tien minuten te laat thuis was. Dat wordt dus stappen. Na een uur flink doorstappen ben ik kapot! Ik ben moe, heb honger en dorst en pfftt.. Ik heb geld mee dus kan gelukkig al iets te eten kopen. Een frietje kan er wel in. Gelukkig zijn er op deze plek veel eetkraampjes. Als ik gegeten heb ga ik door, nog 4 en een halve kilometer en ik ben er! Eigenlijk ging wel vaker naar mijn tante, nu niet zo vaak. Om het jaar ofzo. Tante Truus. Ja, ja.. Vroeger kwam ze vaak bij ons op bezoek. Toen was ik klein, een jaar of vier. Toen kwam ze met me spelen, erg leuk was dat! Maar toen kreeg ze ruzie met mijn oma. Die ging allemaal roddels verspreiden over haar. Ik geloofde ze niet. Ze was altijd zo lief voor mij en ze had ook altijd cadeautjes voor mij. Zo iemand kan toch niet slecht zijn? Later vertelde ze me nog dat tante Truus de rest van de f amilie bedrogen had. Ze had geld gestolen. Maar dat doet ze echt niet! Dat kan niet! Ze is altijd al redelijk rijk geweest, waarom zou ze dan stelen? En ze zag er echt geen crimineel uit! En nu ga ik dus naar haar. Mijn lieve tante, het is nu al een half jaar geleden dat ik haar zag! Terwijl ik zachtjes dat ene liedje van: ‘ Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeeeeven, Zo gaat het goed! Zo gaat het beter, en nog een kilometer!’ zing wandel ik het laatste stukje. Na 2 uur wandelen ben ik er. Ik sta voor de deur. Nu is het moment om aan te kloppen. Normaal gezien gaat dat heel gemakkelijk. Nu niet, ik weet eigenlijk niet waarom. Zij haat mijn ouders toch ook?