The Sorting hat

We moesten met zijn alle wachten in een kleine kamer die aan de grote hal vast zat. Er klonk veel geroezemoes en ik hoorde vaak de afdelingsnamen vallen. Iedereen was blijkbaar zenuwachtig waar hij of zij terecht kwam. Dat liet me een stuk beter voelen, nu wist ik in ieder geval dat ik niet de enigste was die zich zo voelde.
Na een aantal minuten kwam professor Lubbermans weer binnen en leidde ons via de grote hal naar een grote zaal waar vier lange tafels naast elkaar stonden. Achteraan was één grote lange tafel waar de leraren aan zaten. Professor Anderling zat in het midden en keek ons belangstellend aan. We liepen door het midden van de grote zaal heen achter professor Lubbermans aan terwijl iedereen ons goed bekeek. De zenuwen gierden weer door mijn lichaam en verlegen keek ik naar mijn voeten. We moesten blijven staan voor de lerarentafel. Lubbermans zette een krukje met een oude hoed erop neer. De sorteerhoed ging het door mijn hoofd heen.
‘de eerstejaars worden nu ingedeeld en daarna gaan we eten’ zei professor Lubbermans.
Iedereen wachtte gespannen af. Professor Lubbermans haalde een lijst met namen onder zijn gewaad uit en vouwde deze open.
‘Aarzelaar, Lucia’ begon professor Lubbermans aan de lijst met namen.
Een meisje met zwart haar en een scherp gezicht ging op het krukje zitten en keek afwachtend voor zich uit.
‘Zwadderich!’ riep de sorteerhoed.
Vervolgens volgde nog een stuk 10 kinderen.
‘Potter, Lily’ zei Lubbermans met een verwachtingsvolle glimlach.
Nerveus liep ik naar het krukje toe en pakte de sorteerhoed er vanaf. Ik ging zitten op het krukje en zette de hoed op die een stukje over mijn ogen gleed.
‘aah, een Potter, ik heb je broertjes en je vader ook al ingedeeld’ fluisterde een stem. ‘Zo te zien heb jij een goed stel hersens en er is ook niks mis met jou moed’ ging de stem verder.
‘alsjeblieft in Griffoendor’ dacht ik heel hard.
‘dus jij wilt ook in Griffoendor komen, he’ fluisterde de stem.
‘alsjeblieft’ smeekte ik met mijn gedachte.
‘Griffoendor!’ riep de Sorteerhoed hard.
Een opgeluchte zucht verliet mijn lippen en onder een luid gejoel en gejuich liep ik naar de Griffoendor tafel waar mijn broers ook al zaten. Ik kreeg een schouderklopje van James en een goedkeurend knikje van Albus.
Bijna helemaal aan het einde was Hugo dan eindelijk aan de beurt. Trillend van de zenuwen liep hij naar het krukje en zette de sorteerhoed op zijn hoofd. De seconden tikten voorbij en Hugo werd telkens witter.
‘wat is er met Hugo aan de hand?’ vroeg ik fluisterend aan James.
‘waarschijnlijk zegt de sorteerhoed dingen tegen hem die hij liever niet wil horen’ zei James nadenkend.
De stilte in de zaal werd bruut verstoort toen Hugo met een klap van de stoel viel. Geschrokken sprong ik op en sprintte naar voren. Professor Lubbermans stond al bij Hugo en probeerde hem wakker te maken, want blijkbaar was hij flauwgevallen.
‘Hugo word wakker’ zei ik paniekerig.
Hugo knipperde versuft even met zijn ogen, voordat hij ze helemaal open deed.
‘wat is er gebeurt?’ vroeg hij.
‘dat wilde ik jou eigenlijk vragen’ zei ik.
‘ik weet alleen nog dat de sorteerhoed zei dat hij twijfelde tussen Zwadderich en Griffoendor’ zei hij en hij trok weer een beetje wit weg.
‘ik denk dat je je adem heb ingehouden’ antwoordde professor Lubbermans.