12 # Hidden Diary

Ik bel aan en wacht rustig tot de deur open wordt gedaan. Jeremy's mondhoeken krullen omhoog zodra hij mij ziet staan.
'Kom binnen', zegt hij, waarna hij een stap opzij doet en mij erlangs laat. Ik loop het eenvoudig ingerichte huis binnen en laat mijn ogen elk detail opnemen. Niets bijzonders te zien.
'Is ze er nog?' vraag ik voor de zekerheid op fluistertoon.
Hij knikt langzaam en vraagt of ik wat te drinken wil. Ik sla het aanbod af en loop achter hem aan naar boven.
'Hee Jeremy, ik ga hoor', klinkt een vrouwelijke stem boven aan de trap. Ik loop verder, zodat ik recht in de bruine ogen van Elena kan kijken.
'Oh, ik wist niet dat je bezoek had...'
Ik zie verbazing met argwaan in haar ogen gemengd staan. Ze vertrouwd het niet dat ik hier ben en ik gok dat Jeremy dat nog wel te horen krijgt als ik weg ben.
'Mary', stel ik mezelf met uitgestrekte hand voor.
'Elena', en ze schudt mijn hand. 'Ik ga.. naar Stefan', zegt ze en ze verdwijnt de trap snel af.
Jeremy blijft haar nakijken en wacht tot hij de deur hoort dichtslaan.
'Wonen jullie hier met z'n twee?' vraag ik.
Hij knikt en kijkt met verdriet in zijn ogen weg.
Ik frons mijn wenkbrauwen en besluit er niet verder op door te vragen. We zijn nog niet bevriend genoeg voor dit soort zware gesprekken.
Ik loop naar een deur en blijf er met een vragende uitdrukking voor staan. Jeremy knikt, waardoor ik de deur open.
'Je hebt alle laden en kasten al gecheckt toch?' vraag ik voor de zekerheid. Jeremy knikt, maar bekijkt ze voor de zekerheid nogmaals.
'Heeft ze er überhaupt wel een?'
'Jaa, ik zie haar er soms wel eens in schrijven. Het is een simpel blauw boekje met het woord 'notitie's' erop.'
Ik kijk onder haar bed en til haar matras voorzichtig een stukje op. Als haar dagboek hier niet ligt, is er nog maar een optie over. Ik kijk naar Jeremy en zie hem in haar kledingskast zoeken. Zachtjes begin ik op alle muren te bonken. Uiteindelijk kom ik weer bij haar bed terecht. De meest voorspelbare plek en ja hoor, het geluid klinkt holler.
Ik steek mijn nagel onder de plank en kan op die manier zo de plank eruit wippen. In het schare licht zie ik de gouden letters flinkeren. Ik pak het dagboek en kijk twijfelend naar Jeremy. Moet ik het hem wel laten lezen? Ik doe snel de plank dicht en draai me om.
'Found it', antwoord ik.
'Waar?' reageert hij verbaasd.
'Achter haar bed verstopt.'
Ik zie dat hij me niet helemaal gelooft, maar de nieuwsgierigheid neemt het van hem over. Hij wil het boekje pakken als ik hem snel wegtrek.
'Eerst zorgen dat alles ligt zoals het hoort en daarna naar je kamer.'
Hij knikt instemmend en samen leggen we alle spullen terug. We zijn nog maar net op zijn kamer als ik de deur beneden hoor opengaan. Ik frons mijn wenkbrauwen. Ze hoorde nog niet terug te zijn en Jeremy lijkt er hetzelfde over te denken, want hij fronst zijn wenkbrauwen.
'Dat kan Elena niet zijn of er moet iets gebeurd zijn...' fluistert hij zacht.
Hij loopt naar zijn kledingkast en begint er zachtjes in de rommelen. Naast het geluid dat Jeremy maar zacht creëert, hoor ik de voetstappen beneden rondlopen. Uiteindelijk eindigen ze bij de trap. Jeremy komt weer te voorschijn, met een pistool in zijn handen.
'Elena?' roept hij hard. Hij gebaart dat ik hier moet blijven, maar dat ben ik niet van plan. Ik volg hem naar de deur en blijf gespannen wachten. De voetstappen zijn gestopt en het enige geluid wat ik nog hoor is het snelle bonken van mijn hart. Jeremy legt zijn hand op de deurknop en beweegt die zachtjes naar beneden, terwijl hij met zijn andere hand klaar staat om te schieten.