023

BOEM. Ik word wakkergeschud uit m'n slaap door een kanon. Kort daarna nog een. Ik kijk snel naast me maar Kaï is er doorheen geslapen. Als ik alles goed geteld heb, zijn er al 14 dood. Nog 9 te gaan. Ik ben blij dat er zoveel in de slag zijn omgekomen. Nouja, blij. Eerder opgelucht dat ik later minder hoef te doen. Ik ga rechtop zitten, zet mijn bril op en ga de laatste twee rugzakken doorzoeken. Ik trek de rode open en ik zie een papier. Verwarrend trek ik de brief open. Ik weet nog dat dit kleine rugzakje helemaal in de Hoorn lag. Ik kijk naar de ronde lijnen die op de brief staan. En dan dringt het tot me door, dat dit een plattegrond is. Precies is het midden is er een ruimte van een vierkante centimeter. Daar omheen zit een reusachtig doolhof. Hier en daar zijn dus toch open plekken, en er zijn ook kleine meertjes. Ik vraag me af of er nog meer van deze kaarten zijn in het spel. Maar mijn vraag word al snel beantwoord. Op de achterkant van de brief staat in krullige letters: 1 Exemplaar Mijn wenkbrauwen schieten omhoog. Moet ik dit aan Kaï laten zien? Ik heb er niet veel aan. Ik weet niet waar we zijn. Het doolhof is groot, zelfs op een kaart. Ik kijk naar het lichtje in mijn arm. De vrouw van het Capitool heeft het erin gespoten. Het is volgensmij een chip waarmee ze me kunnen vinden. Als ze dat daar kunnen, zou het toch ook op deze kaart kunnen? Ik kijk naar het lichtje en druk er op met mijn duim. Er gebeurt niks. Ik druk mijn duim 10 seconden lang tegen het lampje en hij knippert een keer. Ik kijk snel naar de kaart en zie daar een heel klein puntje komen. Ik ben helemaal niet ver van de Hoorn, zoals mijn gevoel zegt. Zo'n 4 centimeter. En de kaart is volgensmij wel één halve meter. Ik leg mijn wijsvinger op het puntje en de kaart veranderd. Nymet Walkrose. Staat er boven de kaart. Daaronder in een iets kleiner lettertype District 11. Daaronder een kleine foto van mij. Ik 'klik' op de foto en de kaart komt weer tevoorschijn. Kaï mag dit niet weten. Hij is een vaste slaper, dus ik druk mijn duim 10 seconden lang in zijn arm en ook zijn puntje verschijnt op de kaart. Hij draait zich om en mompelt wat. Ik vouw de kaart weer op, doe hem in mijn jack, zet de bril af en ga weer slapen.