9. like oh my gosh.

Marissa's pov
verbaasd keek ik haar aan. Ik had een zus? Ze keek weg. Naar haar handen, die in haar schoot gevouwen zaten. Ik besefte dat ik niet positief had gereageerd. Maar even kon ik niet uit mijn shock komen. Ik keek Jasper even aan, en voelde hoe hij mij steunde. Ik werd rustiger en haalde even diep adem.
“Ik heb een zus.” Ik sprak het hart op uit. Ik had het zo ontzettend niet verwacht. Weer keek ze me aan. Mijn grote zus.
“Je.. vind het niet leuk he?” vroeg ze me onzeker.
“JAWEL!! jawel natuurlijk vind ik het leuk! Ik... ik ben gewoon hartstikke verbaasd! Ik had het echt niet verwacht, ik bedoel, ik leef al 18 jaar als enig kind, ik weet niet beter. Ik dacht dat ik alleen was, dat mijn ouder maar 1 kind hadden, ik snap er niks van en...”
“lieverd..” onderbrak Jasper mij.
“Sorry.” Antwoordde ik. “Ik kan het gewoon niet geloven.” Ik zag hoe Verona me nu aankeek. Ze keek een beetje opgelucht. Ik pakte haar hand en keek haar medelevend aan. “Wat heb jij een ontzettend nare periode achter de rug meid.”
Ze glimlachte naar me. Ik knuffelde haar, en na een korte aarzeling kreeg ik een knuffel terug. Ik sprong op van de bank en sprong drie keer in de lucht. “Ik heb familie! Ik heb familie!!” Edward grinnikte en Emmet keek me ongelovig aan.
“Hallo, zijn wij op eens je familie niet meer ofzo?” vroeg hij ongelovig.
“Aww, dushi, ook wel hoor”
“grapje lievurd, ik snap ut wel”
ik lachte. “nou lieve grote zus, we kunnen of heel lang praten en alles verduidelijken” ik rolde even met mijn ogen. “of ik kan je voorstellen aan iedereen en we maken er wat leuks van.” Ik keek Verona vragend aan. Ik zag dat ze nog verlegen was, dus ik koos zelf. “Ok, we maken er wat leuks van” grijnsde ik. Uitgebreid begon ik iedereen voor te stellen. “Oké, dit is dus mijn grote gezin. We zijn allemaal geadopteerd door Carlisle en Esmé Cullen.” Ik wees ze aan en ze gaven Verona een hand.
“Hoi meid, wat ontzettend leuk om je te ontmoeten.” zei Esmé.
“nou, dat is Alice, zei is mijn kleine zusje”
“pardon?” onderbrak Alice mij. Ik negeerde het.
“dat is Chase, Alice en Chase zijn een stel. Ik weet dat het een beetje raar is, een stel in je familie, maar nou ja, daarom zijn we ook geadopteerd, en geen echte familie. Dat is maar goed ook, anders had ik niks kunnen hebben met men Jappie. Nou ja eigenlijk wel, behalve dan dat die fietser mij heeft aangereden en dat ik bijna dood ging, en dat Jappie mij gered heeft, maarja als ik dus niet was aangereden was was het niet raar geweest als we wat hadden, want dan waren we geen familie en dan kon het dus wel, dan nog was het wel raar dat alle andere hierzo verkering met elkaar hebben, dus nouja, laat mij maar even ratelen want ik ben gewoon zoooooo enthousiast jeeej ik heb een zus en dat ben jij lalala” ik keek haar met een grote grijns aan. Ik zag dat ze niks van begreep wat ik net zei, en misschien verstond ze er ook wel helemaal niks van, maar dat maakte niet uit. Ze grinnikte en ik ging verder met voorstellen. “nou, dat is dus Jasper. Hij is de aller aller aller liefste jongen die je je maar kunt wensen.” Ik pakte zijn hand vast en hij glimlachte naar me. Daarna gaf hij Verona een hand.
“Welkom Verona” hij glimlachte zo lief! Aww hij was echt de beste. Edward grinnikte en ik rolde met mijn ogen.
“Dat is dus Edward. Hij grinnikt soms uit het niets, daar moet je je maar gewoon niks van aantrekken, hij is een beetje een raar persoon. Daarom snap ik ook niet dat Bella hier, iets van hem moet. Bella en Edward hebben samen een...”
Edward begon opeens heel hard te hoesten en het drong tot me door dat Renesmee er niet echt uitzag als een kind van twee..
“...Relatie” maakte ik mijn zin af. “Dit is Bella haar echte zus” ik wees naar Renesmee” ze is iets jonger dan Bella, maar niet heel veel. Renesmee heeft een relatie met Jacob, de neger van ons.”
“En bedankt Marissa.”
“Ja, hem mag ik dus niet zo, maar daar moet je je maar niks van aantrekken. Deze betonnen beer is Emmet, Emmet is de kleuter van ons...”
“Maar wel de liefste” voegde Emmet toe.
“en dit is Rosalie, zijn vriendin. Nou ja, dat was het wel zo'n beetje.”
“pff, zo veel mensen heb ik echt nog nooit in een gezin gezien.” glimlachte Verona.
Ik grinnikte. Verona begon een beetje los te komen. “wil je wat drinken” vroeg ik haar.
“uhm, ja lekker.”
“nou, je hebt de keuze uit cola, cola of cola.”
“dan ga ik denk ik voor de tweede keuze.”
“komt voor elkaar” knipoogde ik. “wil iemand anders nog wat drinken?” vroeg ik met een ironische onderstem die Verona waarschijnlijk niet kon horen.”
“Ja, doe mij ook maar een cola.” Antwoordde Emmet. Hij keek me met een bitchy blik aan en ik grinnikte. Waarom moest hij nou altijd mijn ironie ontdekken en overschrijden?

OMG, it is like wauw, she likes me, she dont hate me, she even give me a cola. Wauw. I just really didn't expect this at all... Ciaos Verona.