-3-

Langzaam keert de werkelijk weer terug, en zit ik weer op de stoel in het kantoor en niet meer in het dorp bij Sylvan. Opeens herinner ik me weer waarom ik hier ben, en wat er was gebeurt. Ik had mijn nieuwe man gekregen, maar het was niet zo gegaan als bij de rest. Van over de hele wereld word de man die het beste bij je past uitgekozen om met je te trouwen, zodat je de beste kinderen krijgt. Maar blijkbaar hoort mijn beste vriend dus bij me. Normaal zou ik mijn man nu af en toe zien om hem te leren kennen en over een paar jaar in zijn dorp komen wonen. Nu hoeft dat niet. Ik kan hier blijven, en alle tijd met hem doorbrengen. Mijn toekomst zou geweldig worden, ik zou bij mijn familie kunnen blijven. Hier bij mijn vrienden. En natuurlijk bij Sylvan. Mijn Sylvan vanaf nu. Er schiet een kriebel door mijn buik als ik daar aan denk.

Een beetje ongemakkelijk zitten we tegenover elkaar, een kwartier geleden kwam Sylvan de kamer binnenstormen. Hij had net gehoord dat ik zijn vrouw zou worden, en was meteen hier naar toe gekomen. Al een kwartier lang zat er een glimlach op zijn gezicht geplakt.