05. Revenge, C

De bel gaat. Ik ruk mijn blik los van de documenten en dender de trap af. 'Jahaa!! Ik kom eraan! Rustig!' Mijn standaardreactie. Als ik beneden kom en de deur open, krijg ik een omhelzing. Verbaasd deins ik achteruit. 'Hoi Chrissy!' gilt mijn beste vriendin in mijn oor. 'Jess? Wat is er? Laat me raden: Alex?' Ik trek de deur achter haar dicht. 'Doe eerst je jas even uit.' Ze gooit haar jas neer op de hoop met andere jassen. 'Ja! In één keer goed! En raad eens wat? Raad eens? Hij wil met me uit, hoe vind je dat?! We gaan morgen naar de bios.'
'Welke film?'
'Titanic natuurlijk! Hallo, hij wilde naar een horrorfilm! Nou reken maar dat ik daar een stokje voor heb gestoken! De Titanic was de eerste die we allebei leuk vonden.'
'Wat leuk!'
Na een tijdje stilte vervolg ik: 'Zeg, even iets totaal anders Jess.'
'Wat is er, schat?'
'Nou, Fran is nog niet thuis. Het is bijna zeven uur. Ze is er altijd om deze tijd, en nu niet!'
'Is toch niet zo erg? Misschien is ze ook uit? Oh wacht, je vertelde me laatst toch dat ze gepest werd met haar haar? Denk je dat dat er iets mee te maken heeft dan? Ik bedoel, ze kunnen haar echt niet zomaar in elkaar slaan of zoiets. Geloof me, dat doen ze niet.'
'Dat is het niet. Ik maak me gewoon zorgen. Ik bedoel, je weet toch wat je overal leest over tweelingen? Dat ze elkaar zo goed aanvoelen? Nou ik dacht altijd dat dat onzin was, maar ik heb zó sterk het gevoel dat ze in gevaar is!'
'Wat raar, weet je dat absoluut 100% zeker? Wat voor gevaar denk je dan dat het zou zijn?'
'Dat weet ik niet, maar ik weet honderdduizend procent zeker dat ze niet zomaar bij vrienden is. Die had ze trouwens niet eens. Klinkt onaardig, maar het was zo.' Ik verbeter mezelf snel: 'Is zo.'
Jessica knikt. 'Wil je wat drinken?' vraag ik.
'Water graag.'
'Toch niet weer een dieet hè? Oh, ik word er gek van. Je bent prachtig Jess.'
'Nee joh, advies van de tandarts. Heb een gaatje, ze dacht dat het kwam door de cola.'
Ik ga naar beneden, naar de keuken, en pak twee glazen uit de kast. Dan valt me plotseling iets op. Dat witte stukje (papier denk ik) dat daar uitsteekt, was dat daar altijd al? Ik rek me uit en strek mijn arm uit om het te pakken. Hij is te kort, een klein stukje maar. 'Hé Jess, kom eens kijken!' gil ik naar boven. Drie seconden later staat Jessica naast me.
'Wat is er?'
Ik wijs naar het witte hoekje, verstopt achter de plank: 'Zie je dat? Rare plek om een papier te laten, denk je ook niet? Kun je me even optillen?'
Ze geeft me een voetje en ik rek mijn arm zo ver mogelijk uit. Net als ik erbij kan, gaat de bel.