-2-

10 jaar geleden

Huilend liep ik langs de rand van het meer. Nergens zag ik een pad, nergens was een persoon. Ik schreeuwde om hulp, niemand zou me kunnen horen. Ik liep hier nu al uren. Hopeloos ging ik op de grond zitten. Wat als ik nooit gevonden zou worden. Ik sloot mijn ogen.
"Layla, Layla, LAYLA!!" ruw werd ik wakker geschud, en langzaam open ik mijn ogen. "Layla, gelukkig! Ik dacht dat je bewusteloos was? Wat doe je hier?" Voor me zit een jongen op zijn knieën en kijkt me met een verontrustende blik aan. Een dolblij gevoel vult mijn maag. Als er iemand is die ik nu bij me zou wensen was mijn beste vriend het wel.
Langzaam loop ik met de jongen, die de weg wel weet, terug naar ons dorp. Opeens sta ik stil en kijk de jongen aan. "We zijn beste vrienden toch hè? En daar gaat niemand iets aan veranderen."vraag ik hem. De jongen lacht naar me "Beste vrienden voor altijd." "Ik vind je lief, Sylvan" en langzaam druk ik een zoen op zijn wang. Met rode wangen lopen we samen terug naar het dorp.