#9

      ‘Wake up sunshine!’ werd er door mijn kleine kamer de volgende ochtend geroepen. Vervolgens werd mijn warme, dikke deken van me afgetrokken waardoor ik in elkaar kromp van de plotse kou.
      ‘Geef me alsjeblieft mijn deken terug,’ sprak ik half-slapend terwijl ik met mijn ene arm probeerde de warmte om me heen te vangen en met de andere arm op de tast mijn deken zocht. Mijn ogen hield ik stevig dichtgeknepen om de slaap vast te houden.
      ‘You know,’ zei de stoorfactor, ‘it still sounds funny to me when you speak Dutch. And I still can’t make shit out of it.’
      ‘Emily,’ kreunde ik in herkenning.
      ‘Get up already, you lazy ass,’ grinnikte ze.
      ‘What time is it?’
      ‘Nine a.m.’
      ‘Em! Are you out of your mind?’ vroeg ik terwijl ik overeind kwam. ‘I barely slept six hours!’ Gister hadden we de rest van de dag met zijn vieren voor de tv doorgebracht en Glee gekeken (na wat slap protest van de jongens). ’s Avonds hadden we pizza laten bezorgen wegens gebrek aan motivatie om te koken, waarna we vrolijk doorgingen tot een uur of drie, misschien zelfs half vier, met Glee kijken. En dan al weer om negen uur opstaan? Je moest wel een debiel zijn om dat te bedenken.
      ‘Come on! First we’re going for a swim like you insist on doing on Sunday and then we’re going shopping for Christmas-presents!’
      ‘Are the shops even open?’
      ‘Yes! I checked whether they are. Now come on, before they close again!’
      ‘I’m coooming!’ Nu stond ik op en strompelde naar mijn klerenkast. Snel haalde ik mijn bikini tevoorschijn en verving mijn pyjama hiervoor. Daarna trok ik er een simpel shirt en een spijkerbroek overheen: douchen en fatsoenlijk opmaken zou na het zwemmen wel komen.

      Twee uur later stonden we opgefrist en trots op onszelf weer buiten het zwembad. We hadden zowaar veertig baantjes gezwommen in ongeveer dertig minuten! Dat was een record.
      We liepen snel terug naar het studentencomplex waar we gehuisvest waren en ook op de campus stond, waar we onze zwemspullen achterlieten. Daarna gingen we weer naar buiten en namen we de bus naar het centrum van Stirling.
      We gingen, op mijn verzoek, als eerste naar Waterstone’s: het was één van mijn favoriete winkels (misschien omdat het één van de weinige boekwinkels in Stirling was). Dat was ook gelijk de reden waarom ik daar om een baantje was gaan vragen toen ik net naar Schotland was verhuisd.
      Zodra we binnen waren, stond ik eerst even stil om de geur van al die boeken vermalen met de geur van versgemalen koffie van het koffiezaakje ernaast, op te snuiven.
      ‘Come on you, crazy. Which books do you want to look at first?’ grinnikte Emily terwijl ze me passeerde en me tegen mijn hoofd tikte.
      ‘Just everything?’ vroeg ik met een lachje. De winkel had zoveel boeken te bieden dat ik echt niet wist voor welke afdeling eerst moest kiezen.
      Emily slaakte een zucht van zogenaamde irritatie en trok me aan mijn mouw mee naar de fictie boeken. Direct werd mijn aandacht getrokken door een display dat met een recent uitgebracht boek stond te pronken. Ik liep ernaartoe en voelde hoe mijn hart een sprongetje van blijdschap maakte toen ik erachter kwam dat het er één van Cecelia Ahern was: zij was absoluut één van mijn favoriete schrijfsters. Ik pakte het boek op zonder de achterkant te lezen en nam het mee terwijl ik op zoek ging naar een boek dat ik misschien aan één van de anderen kon geven. Mijn gedachten dwaalden af naar een ander boek van Cecelia Ahern dat ik had gelezen: The Gift. Het was een heel bijzonder en uiteindelijk zielig en lief kerstverhaal. Zou Alex die misschien interessant vinden? Ik zocht het boek op en hield het in mijn handen. Met mijn duim volgde ik de bollingen van de titel op de kaft.
      ‘Do you think Alex would like this one?’ vroeg ik aan Emily terwijl ik het boek omhoog hield.
      ‘You’re the expert on books here, Christa,’ grinnikte Emily, ‘but if you think he might like it, I’m sure he will.’
      Ik glimlachte en besloot het boek te nemen, maar ook nog naar iets anders te kopen voor het geval hij het boek toch niet leuk vond. Over mijn schouder keek ik naar Emily om te zien of zij al iets had uitgekozen (wat wellicht voor mij zou kunnen zijn).
      ‘I’m not going to pick something for you if you’re watching me like that!’ plaagde Emily die me had zien kijken.
      ‘Alright, alright!’ riep ik terwijl ik mijn armen de lucht in stak ter verdediging. ‘I’ll go mind my business someplace else!’ Ik liep verder de winkel in om te kijken welke schatten er nog meer verborgen lagen.