OO2.

De volgende ochtend werd ik wakker van geklop op mijn kamerdeur. 'Ileana, opstaan er is hier iemand voor jou,' riep mijn vader naar me vanuit de gang. Ik keek op mijn klok en zag dat het pas 7uur was, wie kwam er nu zo vroeg voor mij? Normaal waren de meeste van mijn vrienden nu nog aan het slapen, want ze stonden meestal maar rond een uur of tien of later op.
'Ileana, ga je nu nog opstaan?' riep mijn vader ongeduldig.
'Pap, het is oké! Ik ben wakker hoor!' riep ik terug. 'Wie is er hier eigenlijk voor mij?' vroeg ik nieuwsgierig.
'Matthias.' riep mijn vader terug en liep toen naar beneden. Oh nee, vandaag moest ik afscheid nemen van Matthias. Hij was mijn lief en we konden niet zonder elkaar. De meesten noemden ons het schattigste en mooiste koppel dat ze kenden, omdat we al meer dan 2 jaar samen waren en nog altijd smoorverliefd waren. Ik kroop uit mijn bed en zocht naar de kleding die ik vandaag aan zou doen. Toen ik ze gevonden had ging ik naar de badkamer en begon me vlug op te maken. Ik deed mijn kleren aan en deed nog wat make-up op. Niet veel, maar gewoon zoals anders. Ik borstelde mijn haren vlug nog eens door en liep toen naar beneden. Ik zag dat de voordeur dicht was, dus zat hij waarschijnlijk al binnen. Ik deed de deur open naar de living en zag hem daar in de zetel zitten. Toen hij me zag stond hij op en liepen we naar elkaar toe en trok hij me in een omhelzing.
'Ik ga je zo hard missen,' fluisterde Matthias in mijn oor.
'Ik jou ook,' fluisterde ik terug.
'ga dan niet. Ik kan je echt niet zolang missen,' zei hij. Ik liet hem los en en zag de hoop in zijn bruine ogen. ik kon het inderdaad ook niet 2 maanden volhouden zonder hem, maar ik moest echt eens op reis voor de hele vakantie met mijn vriendinnen. We hadden dit al zolang besproken en nu kwam onze droom eindelijk uit. Ik kon het nu echt niet meer afzeggen, wat betekende dat ik hen dan in de steek liet. Bovendien wilde ik zo graag mee. Ik keek hem aan en schudde langzaam mijn hoofd. Ik zag alle hoop die daarnet op zijn gezicht stond weer verdwijnen. 'Oké dan, ik snap je wel,' zei hij.
'Het spijt me echt,' zei ik en drukte mijn lippen op die van hem.
'Ileana, ik ga werken. Veel plezier in Londen en opletten hè!' onderbrak mijn vader ons.
'Ja pap.' Waarom moesten ouders altijd zo bezorgd zijn? Er zou me heus niets overkomen. Ik kon echt wel op mezelf letten, want ik was geen klein kind meer! Mijn vader pakte zijn tas en verliet de het huis en met een klap smeet hij de voordeur dicht. Ik draaide mijn hoofd weer naar Matthias en keek hem verliefd aan. Hij keek op zijn horloge en zijn gezichtuitdrukking veranderde van blij naar verdrietig.
'Wat is er?' vroeg ik.
'Ik moet gaan ik heb afgesproken met een paar vrienden,' zei hij. 'Oh, oké. Zie ik je vandaag nog?'
'Nee, ik denk het niet, want we zijn de hele dag weg, daarom dat ik hier zo vroeg naartoe ben gekomen. Ik wilde je nog zien voor je weg ging,' antwoordde hij.
'O, zo lief,' mompelde ik. 'Ik hou echt superveel van je.'
'Ik ook van jou, maar ik moet nu echt gaan.'
'Oké,' antwoordde ik kort.
'Tot over 2 maanden en veel plezier in Londen,' zei hij en hij toverde een glimlach op zijn gezicht. We gaven elkaar nog een kus en toen verliet hij ook het huis, net zoals mijn vader daarnet.
'Ik zal je missen!' riep ik hem nog na, maar hij hoorde me niet meer. Ik deed de deur dicht en liep weer naar binnen richting de keuken. Ik deed de kast open en nam er de cornflakes uit. Ik vulde een potje met cornflakes en deed er een beetje melk bij. Ik at mijn cornflakes op en liep daarna weer naar boven om mijn tanden te poetsen.