|014|

Thuis aangekomen na een tijdje te hebben gelopen gooi ik zoals altijd mijn tas in een hoek van de gang en trek me schoenen uit. ‘Mam, pap, ik ben thuis!’ roep ik door het hele huis. Ik loop naar de woonkamer en zet de tv aan. ‘Heey lieverd! Hoe was school?’ ‘Wel leuk, een paar nieuwe vrienden gemaakt, van een muurtje afgeduwd maar verder ging het goed’ vertel ik aan haar. ‘Van een muurtje afgeduwd?! Hoe kwam dat? Is er niks met je aan de hand?’ vroeg ma bezorgd. ‘Mam! Relax! Met mij is alles goed. Er kwamen een stel jongens aan en die duwden me van het muurtje en ze begonnen ook nog te lachen ook! Dat vond ik dus niet leuk dus heb ik diegene die me duwde een mep verkocht’ zei ik alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. ‘Je hebt wat gedaan?! Jongedame zo hebben we je niet opgevoed! Problemen los je niet op met geweld!’ riep ze naar me toe en liep weg. Oeps. Waarom vertel ik toch altijd meer dan nodig is? Op tv is niks leuks te zien dus sta ik op en loop naar de keuken. Ik had gewoon zin in iets zoetigs, dus opende ik een kastje. Maar jammer genoeg voor mij stond daar alleen maar broodbeleg in. Volgende kastje is meer geluk. Er staat een trommel in met daarin lolly’s, toffees, chocolade ect. Ik pak er een reep chocolade uit en neem hem mee. Ik ga naar de gang toe en pak me tas en sleep hem mee de trap op. BONK. BONK. De tas bonkte telkens tegen de traptreden op dus hoorde je telkens BONK. Ik ga naar me kamer en pak de boeken er uit en gooi ze op mijn bed. Ik pak mijn mooie bloemetjes agenda erbij om te zien wat voor huiswerk ik heb. Niet veel in ieder geval. Ik pakte mijn aardrijkskunde erbij en begon de opdrachten te maken. Nadat dat klaar was, gooide ik de boeken weer terug op mijn bed bovenop de andere boeken zodat er een slordig stapeltje ontstaat.