(17) Hi mom!

Nog voor ik er erg in had, leek Georg me mee te sleuren. oké, hij stond achter me en duwde licht tegen mijn schouders. Ik liep zelf wel, maar dat was mijn lichaam.. mijn hoofd probeerde een ontsnappingspoging te bedenken, en liefst zo snel mogelijk..maar dat ging niet gemakkelijk. Please, deur blijf dicht. ALsjeblieft, wees niet thuis. Alsjeblieft, merk mij niet op... ik had kunnen weten dat hoop je alleen maar dieper naar beneden trekt. Ze was wel thuis, ze deed glimlachend de deur open, ze knuffelde Bill en Tom. Jojo en Sarah keken haar nogal emotieloos aan. Het leek alsof ze perfect doorhad wie ze waren, waarom ze zo boos keken naar haar. Bill en TOm merkten het eerst niet op, maar toen Simone naar mij draaide, haar gezicht een mengeling werd van schrik en woede, wilden ze zich naar mij draaien. 'Ik..Sorry... ik wist niet;..ik wist niet..ik ..' Ik wist niet.. meer kreeg ik er niet uit. Ik wist niet dat we hierheen kwamen, ik wist niet...nee! Ik wist wel dat Simone "ook" de moeder van Bill en Tom was.. Ik wist het wel, en ik had kunnen vermoeden dat we hierheen kwamen toen we afreden van de snelweg...als ik opgelet had...
Ik raakte helemaal in paniek..er was niets logisch meer om te zeggen of te doen...er was maar 1 uitweg...terug. Ik duwde Georg zo hard als ik kon uit mijn weg, ik keek niet eens of hij niets brak terwijl hij -waarschijnlijk vrij hard- neerkwam. Ik liep weg..weg van hier.. gewoon..lopen..blijven lopen.. wat kon ik anders doen? NIets.. ik kon alleen maar lopen..
Vaag, verdrongen door mijn adrenalinerush die me aanzette om te lopen en te blijven lopen, hoorde ik mensen mijn naam roepen... Georg, hij zeker.. Bill eerder verbaast, Tom.. .lopen... landweggetje op.. een rustige plaats om even te rusten.. pijnlijke steken in mijn mild. Ik probeerde mijn ademhaling onder controle te houden.. tegen mezelf praten , ik weet niet of ik het deed om te blijven denken of juist omdat ik gek werd.. het maakte niet uit. Heel goed gedaan, Zora. Je had het hen absoluut niet moeten vertellen..ze zouden er nooit achter gekomen zijn.. Zie waar je nu staat! ik zat neer, en misschien had ik het ze wel kunnen vertellen, maar wanneer? Het geschikte moment... Bullshit! Je had er gewoon de ballen niet voor! Alsof ze me zouden geloofd hebben, tuurlijk.. kan iedereen zeggen. Ja, en het feit dat jij en Melody bijna hetzelfde zijn..en dat je op de jongens lijkt! Het feit dat jullie elkaar begrijpen zonder ook maar iets te zeggen! Goed ZOra, daar kom je nu mee af.. ik hoorde een auto naderen. Zou ik weer gaan lopen? Wat als het iemand van hen was? Wat moest ik nu doen? gewoon je kop houden! riep het stemmetje in mijn hoofd. Vriendelijk geval zeg...